اشعار مذهبی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی               دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

در آرزوی رویت بنشسته به هر راهی           صد زاهد و صد عابد ، سرگشته سودایی

مشئتاقی و مهجوری دور  از تو چنانم کرد      کز دست نخواهدشد پایان شکیبایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی              وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم              لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

                                    گستاخی و پر گویی تا چند کنی ای فیض

                                    بگذر تو از این وادی تن ده به شکیبایی