صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد

 صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
یارپیمبر آمد شیر غضنفر آمد
به به خجسته روزی شد موسم ولادت
مولود کعبه آمد آن مظهر شجاعت
هم منبع سخاوت هم منتهای رحمت
شیر خدا علی آن میر دلاور آمد
صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
در این شب خجسته آمد دوای دردم
از خود خجل که پرسم در راه او چه کردم
از حرف شیعه پیشش از خود چه شرم بُردم
گفتم فقیرمسکین هستم که از درآمد
صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
مولا علی جمالی اولدی بوگون نمایان
جاندان دا آرتیق اولدی جانانه جمله قربان
سائل لرین امیدی گلدی برای احسان
تنها امیرعالم بر خلق سرور آمد
  صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
 بنت اسد الینده قد قامته ماشالله
 بوطالبین بالاسی مه طلعته ماشالله
 به به گوزل جماله خوش صورته ماشالله
حامی به دین وقرآن  یار پیمبرآمد
صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
مولا علی قاپیندا من دائمی گدایم
دردیم سنین فراقین لطفونله آشنایم
اوغلون حسینه قربان مشتاق کربلایم
کی می شود ببینم هجران من سر آمد
صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد
گیرد ولایی امشب از دامن تومولا
ما را مران از این در جان حسین وزهرا
این کاسة گدایی پرکن پر از تولّا
تا گویمش که برخیز از جا که سرور آمد
صلّ علی محمد میلاد حیدر آمد

شعر ترکی مدح علی ع

اثبات اولوبدی هر ئورگین کی ولاسی وار

هر ذرّۀ ولایتینه ابتلاسی وار

جانلار فدا اولوبدی ولایت بها تاپا

گوزلرچیخوبدی چون کی ولادن ضیاسی وار

محرابیلرده باش یاریلوب دین حقّ ایچون

مقتلده سینه لر چاپیلوب ماجراسی وار

بس فرقه انشعاب آلوب اسلام نابیدن

تنها تشیّعون شرف و اعتلاسی وار

فکر ایلیسن صفای دل شیعه دور نه دن؟

چون سینه سینده عشق ِعلی نین بناسی وار

اقرار ائدوبدی کیمسه علی نین ولاسینه

عالی مدارجه یتیشوب مرحباسی وار

چوخلار قویوبدی باشینه تاج قداستی

تنها باشیندا شیعه دی تاج طلاسی وار

کیم دور علی ؟ ئورکده کی مرآت حق نما

وجه خدایه مظهر اولوب حق نماسی وار

چرخ فلک ده خسرو گردون مدار اولوب

برج ولا اونون کیمی شمسُ الضُّحاسی وار

دوشسه علی محبّتی هر سینیه اگر

یانماز جهنّمین اودونا خوش جزاسی وار

چوخلار جسارت ائتدی علی نین مقامینه

فکر ائتمه هر رذیله اونون اعتناسی وار

آب دهان آتوب یوزونه ابن عَبدُوَد

ال ساخلیوبدی سانما ایشینده ریاسی وار

حیدر غروری سینسادا ناحق قلج لاماز

شمشیر آتار او یرده کی الله رضاسی وار

حیدردی خیبرین قاپوسین فتح ائدوب آچان

خیبر یاتار او یرده کی حیدر نداسی وار

آیا روادی شیعه دوشه درد و محنته

بیریرده کی علی کیمی مشکل گشاسی وار؟

آیا روادی سینه سی آماج درد اولا

بیر کس کی سینه ده شرر مرتضاسی وار؟

خیبر ییخان مشکل آچوب دردلری ییخار

هر چاره سیز درد اولا والله دواسی وار

دردلر دواسی لیک قالوب چاره سیز ئوزی

بیر نئچه یرده ؛ بو سوزومین اقتباسی وار

هاردا ؟ او یرده کی قاپوسین یاندیریبدیلار

تحت فشار او بابیده خیرالنّساسی وار

سقط اولدی محسنی یقه سی دوشدی اللره

باغلاندی قوللاری رسنه چون حیاسی وار

بیر نئچه ناکیشی سوریوب کنز عزتی

بیعت بهانه سینده جفا ماجراسی وار

بیرده اوگون کی سجده ده مزدور نهروان

ضربت وروب اوباشه کی وصلت هواسی وار

باش پارچالاندی آخدی عدالت ستاره سی

فکر ائتمه عالمین داهی بَدرُالدُّجیٰ سی وار

مولا دوشوبدی بستره حالدان حالا قالوب

زهر ایلیوب اثر نه توان و قواسی وار

شمع صفاسی آز قالوری تا سونوب گئچه

معراج عشقه چاتماقا خوشپَر هُماسی وار

پروانه تک شمع اودونا زینبی یانور

هر دم دیور بابا قیزیوین التجاسی وار

باشینده کی یاران گتوروب درده زینبی

هرچند دیلده فُزتُ و ربّک نواسی وار

آخر مگر علی دگوسن چاره قیل ئوزون

عالمده هرنه درد اولا سندن دواسی وار

تک قویما زینبی بو قرانلیق دیاریده

ویرانه کوفه ده قیزیوین غم سراسی وار

یوز دوتدی زینبه شرف عالم وجود

سویلوب قیزیم بوگوزیاشیوین چوخ بهاسی وار

امّا چوخ آغلاما باباوین باش یاراسینه

ساخلاسرشک چشمیوی بیرغم مناسی وار

اوست ئورتولی دیوم سنه بومطلبی گئچیم

وار بیر بلا چولی باشیوین مین بلاسی وار

بیرباش بلا چولونده چیخار نیزه باشینه

تنها او باشدا اون ایکی خنجر یاراسی وار

تندن او باشی تشنه جدا ایلیر عدو

کوثر بالاسی تشنه وئره جان، رضاسی وار

نوک جداده قانلی باشا داش ورار او گون

بیر فرقه ای که دیلده شرف ادّعاسی وار

واربیرعمودیلن بولونن آیری باش قیزیم

نهرین یانیندا منظرۀ غم فزاسی وار

سقادی هنگ عشقه ولی تشنه جان وئرر

اوجوندا سو، ایچمز حسین دن حیاسی وار

زینب! نه لردیوم سنه اول دشت خونیدن

بیرچول کی صود امرین ده سووا التجاسی وار

اوچ شعبه اوخلا بوینونی تندن ئوزرعدو

باخمازلا تشنه دور دیلی یوخ آه وواسی وار

حتی او خوردا باش دا اولار نیزیه سوار

بیلمزله قانلی باشینه حسرت آناسی وار

زینب چوخ آغلاما آتاوین ماجراسینه

بیر باشه آغلا شامیده آه و عَناسی وار

قانلی دوداقینه وورولار خیزران قیزیم

بیر کیمسه باخماز حسرت اونا اقرباسی وار

مجنون اولار حسینیمون عشقینده شیعه لر

قانلی مزارینه هامی قلبین هواسی وار

آچسان«مصیّبین»سینه سین فاش اولاراونون

ایللردی سینه ده هوس کربلاسی وار

جان قرآن..

جان قرآن..

علی قرآنه جاندور جان قرآن

علیدور مالک اقلیم ایمان

علیدور مظهر اعجاز یزدان

علیدور صاحب اکرام و احسان

علیدورباده ی لبریز عرفان

علینون هیبتینده خلق حیران

علیدور فاتح و کرار میدان

اگر پیغمبر اولدی حقه مهمان

علیدور میزبان خان سبحان

علی قلب و علی نبضیمده ضربان

علی جاندورعلی جانان علی قان

علی روح و دم و پیکرده شریان

علیدور که ویروبدور کعبیه شان

والا کعبه بیر خشتیدی ای جان

---

علی دور که ویروبدور خاکه قیمت

علیدور که ایدوبدور حقه بیعت

علیدور که اولوبدور پاک طینت

علیدور که ویروبدور نوره طلعت

اونون بدخواهینه هر لحظه لعنت

من الاول الی الآخر اوخور جان

---

علینون وجهی تفسیر ضحادور

قلوبه حیدر آدی هم صفادور

علینون آدی هم روحه جلادور

علینون عینی عنوان بقادور

علینون لامی لاممکن عطادور

علینون یائی یار آشنادور

علینون شیعیانی اوصیادور

محب و جانفداسی اولیادور

اونون شاگرد درسی انبیادور

خلیلان و ذبیحان خدادور

علینون دشمنی والله فنادور

آییلماز غافل اولسا جاهل انسان

 

 

---

ایدوب قرآنیده الله گواهی

علیدور راکع و عبد الهی

علی نور فنابخش سیاهی

علی دریا و عشاقش چو ماهی

به عشقش محو گردد هر گناهی

الا ای سائلی که بی پناهی

علی احسان کند آن را که خواهی

جهانش در نظر باشد چو کاهی

چو یوسف مانده تنها قعر چاهی

بیامد حیدر و بگشود راهی

بگفتا یا علی ما را تو شاهی

امامی سروری تو پادشاهی

تو مخلوق خدایی و الهی

منیم جانیم بئله مولایه قربان

 

شعر ترکی جالب در رابطه با علی علیه السلام که تمام حروف الف با

 

شعر ترکی جالب در رابطه با علی علیه السلام که تمام حروف الف با

 

ابتدا اولسون ((الفدن)) اصل ایماندور علی              اللری  الله  الی کانون  احساندور علی  

((با))بقاسی بی زوال وبخششی بحر وسیع             باج آلان بالدان آدی باب یتیماندور علی

((تا))تواضع تاجی باشدا توپراق اوسته اگلشن         تارک تقواده تک خورشید تاباندورعلی

((ثا))ثناسین ثبت ائدن  قرآن دا ذات کبریا              ثانی ختم رسل  حقه  ثنا خواندور علی

((جیم))جهاندا جلوه گاه نور جانان جبهه سی           جانی جان مصطفی هم جان جاناندورعلی

((حا))حیا و حلمینه حیران هامی حور وملک          حامی حق و حقیقت حقه میزاندور علی

((خا))خطرده ختم مرسل بسترینده خواب ائدن         خیرخلقت،خلقی احسن،خیری خواهاندورعلی

((دال)) دانای دیانت، دیده دنیادان دویان                 دللرین امراضینه دارو و درماندور علی

((ذال))ذلت ذوالفقاری گوسترن مشرکلره               ذات حق شیری جدلده شیر غراندور علی

((را))ره حق رهنوردی،رهنمای راه راست            رادمرد  رستگار و  رکن  ایماندور علی
 
((زا))زمانه کامینه زهر اولدی زیبا زاهدین            زهره زهرا غمینده زار و گریاندور علی

((سین))سعادت سالکی،سبطین آتاسی سرفراز          ساقی کوثردی هم سیمای  سبحاندور علی

((شین)) شهید مسجد و شاهنشه شهر شرف             شمس دین وشیرحق و شاه خوباندور علی

((صاد))صیاد قلوب و صابر و صاحب نظر           صورت صدق وصفای خلد رضواندورعلی

((ضاد))ضدظلم وظلمتدورضیاسی اول شهون          ضیغم روشن ضمیر و نور رخشاندور علی

((طا))طهوز و طیب وطاووس جنت آشیان             طایر اوج  فضیلت ، تیغ   براندور  علی 

((ظا))ظلال رحمت حق،ظالمه عالمده خصم            ظاهر و باطن امامی فخر دوراندور  علی

((عین))عبد عالی  و  اعلای  علام  الغیوب             عابد شب زنده دار و عدل عریاندور  علی 

((غین))غالی چون غلط فکر ایلیور غرقابیده           غیرة الله الاحد دور غیر  یزداندور  علی

((فا))فضیلتده  فرید  و فر فوق  نه  فلک                فخر دوران ، فایض فیض فراواندور علی 

((قاف))قصدی قلبیده ، قرآن قوامی دهریده              قله  قافون  هماسی ،  قلب  قرآندور  علی 
 
((کاف))کفو فاطمه ، کان کمالات و کرم                کیم بیلورکیمدوراوشه،چون گنج پنهاندورعلی

((لام))لبریز و  لبالب  قلبی  عشق  حقدن               لن یری الدنیا نظیره ، لعل رخشاندور علی  

((میم))مولود  میان  کعبه ،  مولای ملل                مقتلی  محراب مسجد ، شاه مرداندور علی 

((نون))نسیم رحمت حق،نیت و خلقی نکو              ناطق  نام آور  و نور  نمایاندور    علی 

((واو))وصفین ایلیوب قرآندا وهاب ودود               والی  والا مقام  کون  و امکاندور  علی

((ها))هدایت مشعلی ، سلطان ملک هل اتی            هود و داود و خلیل و خضره سلطاندورعلی 

((یا))یم بی ساحل جود و کرم،یعسوب دین              یعنی  یکتا  یاور  آئین  رحماندور  علی 

قالمیسان آواره((ثاقب))قیل سن عجزه اعتراف          گرچه انساندور، ورای فکر انساندور علی 

شعر ترکی از ولادت مولا علی ع

با ش وئرمه لی ام دالغالی طوفانه علی هو

طوفانه گئده رکن یئته سامانه علی هو

 

گلمکده خیالین گینه سئودا دونوموندن

اولماخدا جانیم غملره بیگانه علی هو

 

خلقت ده یازیلمیش غزلین عنوانی سنسن

سن معنی وئریرسن بئله دیوانه علی هو

 

یانقین قویولاردان سووشان سوزلرون ایمیش

قوشلار یئتیرن سری سلیمانه علی هو

 

سندن ساری یورقون دلی لردن سوراغ آلدیم

یئتمیش دئدیلر باشلاری سامانه علی هو

 

کولگون تاج اولان باشلار اوجالماخدادی عشقه

عشقون یار اولان جان اولوبر افسانه علی هو

 

باغروندا کی غمدن قانا دونموش قویولاردان

یوسیف بئجریر یئتمگه کنعانه علی هو

 

آلدیم الیمه جانیمی شوقونلا دولاندیم

داندیم ایکی دونیانی بو عنوانه علی هو

 

تاپدیم سنی ویرانیه دونموش اورگیمده

گنجین یئری دیر گوشه ی میخانه علی هو

 

گوز تیکمیشم ای گوزلره نور ، نوردا سخاوت

یوخدان نه گتیرمکده سن ایمکانه علی هو

 

قوللوخدا سحر سینه یاریب بیر نظر ایلن
وئر نور کوزه سین چیگنیمه پیمانه علی هو

 

 

-----------------------------------------------------------

ارسال شعر : احمد فیضی

---------------------

امام علی(ع)-ولادت

امام علی(ع)-ولادت

 

باز امشب نقش خورشیدی منور می کشند؟

یا که تصویری ز روی ماه حیدر می کشند

تا که خورشید ولایت پرتو افشان می شود

پرده بر رخ از خجالت ماه وا ختر می کشند

آرزومندان دل از کف داده اند امشب مگر

انتظار دیدن رخسار دلبر می کشند

گلشن آرایان همه محو گل رویش شدند

از دل خود نعرۀ الله واکبر می کشند

اشک شوق امشب خریداری دگر دارد بیا

عرشیان درفرش ناز دیدۀ تر می کشند

ارزش آن قطره از هرگوهری افزون تر است

چون به میزان عمل در روز محشر می کشند

چون همای آسمان پرواز با یاد علی

شب روان تا ساحت عرش برین پر می کشند

تشنه کامان محبت با ولایش روز حشر

جام کوثر از کف ساقی کوثر می کشند

روز محشر زیر نور گرم خورشید فلک

دوستداران علی را چتر بر سر می کشند

ای «وفائی» آبرومندان فردا می شوند

خاکبوسانی که خود را سوی این در می کشند

امام علی(ع)-مدح

 

 

شاهنشه ایركه ی قدرت ابا الحسن

اسطوره ی صلابت و غیرت اباالحسن

یاوالی الولی، ید حق، بنده ی خلف

یا مظهر العجایب عالم، شه نجف

  یعسوب دین ملك زمین تا الی الابد

یا قاهر العدو، یل خیبر شكن مدد

تو خانه زاد حضرت سبحانی ای علی

پرچم به دست قله ی عرفانی ای علی

 حبل المتین و حصن ِحصینی بدون شك

راه نجات اهل یقینی بدون شك

  وَ السابقون واقعه یعنی ابوتراب

دریای فیض واسعه یعنی ابو تراب

  فرمانروای عالم امكان اباالحسن

ای پادشاه دولت شاهان اباالحسن

 ای شرزه شیر، ای اسدالله غزوه ها

استاد درس رزم علمدار كربلا

 دستان تو ستون سماوات و كائنات

سكان چرخ دادن و چرخاندن كرات

هم زاد گردبادی و از نسل آتشی

وقتی به روی دشمن دین تیغ می كشی

  آری تو ذوالفقار خداوندی ای علی

تمثال اقتدار خداوندی ای علی

 پا روی شانه های پیمبر گذاشتی

حتی ز عرش، پای فراتر گذاشتی

  مرآت جلوه های كریمانه ی خدا

ای ساقی قمر رخ میخانه ی خدا

امام علی(ع)-مدح

 

 

آن کسی که شراب می‌نوشاند به شما در الست من بودم

اولین باده خور خود ساقی است، اولین مرد مست من بودم

در ازل نور او که شد پیدا، تا صدا زد: که این منم لیلا

اولین عاشقی که پیمان با لب پیمانه بست من بودم

روز خیبر که اهل منسب ها در فرارند پشت مرکبها

آن که لرزاند پشت مرحب ها ذوالفقاری بدست من بودم

لرزه افتاد بر تن خیبر تا زدم داد: این منم حیدر

آن که بر شانه‌های پیغمبر لات و عُزّا شکست من بودم

من علی از علی چه می‌دانی؟ من علی معنی مسلمانی

پادشاهی که کنج ویرانی با گدایان نشست من بودم

شاه عشقم نشسته بر صدرم، شیر احزاب و حیدر بدرم

عالِمی که بلندی قدرم راه دل را نبست من بودم

یک نفر رد شد از دل دریا، دیگری مرده زنده کرد اما

سرو نازی که بین این گل ها  از همه بهترست من بودم

عشق نسلی به نسل با من بود آدم از روز وصل با من بود

عالم از ذات و اصل با من بود تا جهان بود و هست من بودم

امام علی(ع)-مدح و ولادت

 

 

حدیثِ "ذکرُ علیٌ عباده" خود گویاست

که برترینِ عبادات ، صحبت از مولاست

به کعبه چون نگری ، ذکر یاعلی دارد

سخن ز قبله ی دلها ز آیت عظماست

به مُستجار نظر کن ، شکافِ کعبه ببین

که مُستجار محل ظهور نور هُداست

ببین که فاطمه بنت اسد چه می گوید

به کعبه ذکر علی بر لبان او زیباست

صدای قلب پیمبر علی علی علی است

نوای ناطقِ قرآن صدای این آقاست

خدا به صوت علی با پیمبرش به سخن

پیمبرانِ خدا را علی ولی الله است

به گِرد نور علی در طواف ، هر ذره

و یک نمونه از این ذره ذره ها دلِ ماست

به آسمان و زمین کن نظر ، علی گویند

به کوه و دشت نگر از علی علی غوغاست

علی علی و علی عالی و علی اعلا

علی ولی و علی والی و علی والاست

اَبَا الائمه ، اَبَا الزینب و اَبَا الحسنین

ابوتراب ، اَخُ المصطفی ، علی یکتاست

خدا برای دل فاطمه علی داده

هزار شکر که همتای مرتضی زهراست

مَلک به امر خدا سجده بر علی دارد

یقین که شکر علی در مسیرِ شکر خداست

((علی امام من است و منم غلام علی

هزار جان گرامی فدای نام علی))

علی مُاَوّ ِلِ قرآن علی همان قرآن

علی مفسر فرقان علی همان فرقان

علی جمالِ جمیلِ خدای بی تمثیل

علی صراط و علی محشر و علی میزان

علی است جمعِ جمیعِ صفات رحمانی

علی هزار و یک اسمِ مبارک سبحان

علی است واله و سرگشته ی خداوندش

و اوست معنیِ ممسوس   ذات حق اینسان

علی است عبد عبید محمدِ محمود

علی است کاشفِ کرب و علی به احمد جان

علی معلمِ خضر و همه پیمبرها

علی امیر همه مومنان علی ایمان

علی است عابد و زاهد علی است مرد نبرد

علی است مرد جهاد و شهادت و عرفان

علی است شیر خدا شیر جبهه ی اسلام

علی است شیر رسول خدا علی طوفان

علی است صاحب تیغ و علی است سَیف الله

علی است بازِ شکافنده تا صف عدوان

علی است واسطه ی خَلق و حق ، علی مولاست

علی است دستِ توسل به درگهِ جانان

علی است رهبر دلها امام حزب الله

بزرگ مَرد بسیجی است در همه دوران

علی است ذات شجاعت علی است روح سترگ

علی امام عدالت علی شهِ دو جهان

((علی امام من است و منم غلام علی

هزار جان گرامی فدای نام علی))

که می توان بنویسد زخُلق نیکویش

که می توان بسراید زتاق اَبرویش

ز خطبه خطبه ی نهج البلاغه می پرسم

چگونه وصف نمایم کلام دلجویش

دو هدیه بود که شد یار و یاورِ اسلام

نبی به خُلق و علی هم به زور بازویش

کجاست بِینِ من و تو بصیرتِ عمار

که در برابرِ هر فتنه بود همسویش

کجاست مالک و مقداد و بوذر و سلمان

کجاست آنکه بماند مدام در کویش

هماره می شود از امرِ او اطاعت کرد

به پِلک هم زَدنی رُخ مَتاب از رویش

علی است آنکه نترسید یکدم از دشمن

علی است آنکه نلرزید هیچ زانویش

علی که یاریِ مجموعِ انبیا می کرد

به وقتِ یاریِ زهرا که بَست بازویش؟

چه شد که زانوی حیدر به کوچه ها لرزید

چه شد که دید ، نشسته بخاک ، بانویش

چه شد که ضربه ی سیلی نصیب زهرا شد

چه شد که فاطمه مخفی نمود از او رویش

چه شد که پشتِ درِ خانه هیزم آوردند

چه شد که فاطمه بشکست ، ضربه ، پهلویش

برای فاطمه مقتل ، زیاد می خوانیم

ولی کجاست کسی که مدد کند شویش

((علی امام من است و منم غلام علی

هزار جان گرامی فدای نام علی))

امام علی(ع)-مدح و ولادت

 

 

ای کعبه! داری یک جهان جان در بر امشب

الحق که از هر شب شدی زیباتر امشب

آغوش جان را بـاز کن جانـانـه آمـد

هنگام قربانی است، صاحب خانه آمـد

جبریل را از بـهر دربـانی بیـاور

ماننـد اسماعیل قربـانی بیـاور

ای کعبه! حقِّ صاحب خود را ادا کن

حجاج را در مقدم مولا فـدا کن

خیل ملائک کعبه را در بر گرفتند

بت ها به کعبه ذکر یا حیدر گرفتند

حِجر و حَجر، رکن عراقی، رکن شامی

گویند مـولا مقدمت بـادا گرامی

زمزم، به اشک شوق، جان را شستشو ده

هر چار رکن کعبه را با هم وضو ده

مکه تجلی گاه داور گشته امشب

کعبه گریبان چاک حیدر گشته امشب

ای کعبه بنگر وجه الله الصمد را

آغوش بگشا، بار ده، بنت اسد را

تاریخ می گوید علی مولود کعبه است

مولود کعبه نه، بگو موعود کعبه است

او پیشتر از کعبه بوده نکته این است

پس کعبه مولود امیرالمومنین است

مکه بـه توفیق ولایت محترم شد

امشب حرم از مقدم مولا حرم شد

سرّی است در این خانه باید لب فرو بست

حتی حرم این راز پنهان را ندیده‌ست

از چار رکن کعبه پرسیدم علی کیست

گفتند بـا حیرت خدا هست و خدا نیست

حجر و صفا و مروه و زمزم نـدانست

از بیت کردم این سؤال، او هم ندانست

تصویـر حسن غیب در آیینۀ اوست

قرآن نازل نـاشده در سینۀ اوست

از اول خلقت علی مشکل گشا بود

عالم نبود و آن جمال دلگشا بـود

او از خدا حکم دو عالم را گرفته

او در تکامل دست آدم را گرفته

خورشید، اسرار درون را با علی گفت

پیش از درخشیدن همانا «یا علی» گفت

پیغمبران هم با علی بودند و هستند

پیش از نبوت با خدا این عهد بستند

جبریل ذکر «لافتی الاعلی» گفت

حتّی محمّد هم به خیبر یا علی گفت

حکم از خدا بود و قلم دست علی بود

در فتح خیبر هم علم دست علی بود

اوصاف حیدر را نماید کس چگونه؟

جان محمد را ستاید کس چگونه؟

خلقت کجا داند کجا داند علی کیست؟

تنها خدا داند خدا داند علی کیست

این کفر نبوَد، تا خدا دارد خدایی

با دست حیدر می کند مشکل گشایی

آنانکه از میزان حق، حق را ربودند

والله خاک کفش قنبر هم نبـودنـد

کی فتح کرده بدر و احزاب و احد را؟

کی کشته با یک ضربه عمرو عبدود را؟

کی در شب معراج با احمد نشسته؟

کی بر سر دوش محمد بت شکسته؟

کی کرده در میلاد، قرآن را قرائت؟

کی خوانده بـر کفار آیات بـرائت؟

کی جز علی نفس پیمبر شد؟ بگویید

آیینۀ زهرای اطـهر شد؟ بـگویید

کی در اخوت شد برادر بـا محمّد؟

کی غیر حیدر شد برابر بـا محمّد؟

کی بهر حفظ جان احمد ترک جان گفت؟

کی جان به کف بگرفت و جای مصطفی خفت؟

کی یک تنه ره بست بر خیل عدو تنگ؟

کی بر بدن آمد نود زخمش به یک جنگ؟

کی جز علی بر خصم خود شمشیر بخشید؟

کی جز علی یک شب چهل منزل درخشید؟

کی مثل حیدر جوشن بی پشت پوشید؟

کی در تمام جنگ‌ها چون او خروشید؟

کی جز علی از اشک طفلی داشت پروا؟

کی غیر حیدر با محمد کرده نجوا؟

ای اهل عالم آیۀ اکمال دین چیست؟

این «لافتی الاعلی» درباره کیست؟

آن کس‌که خواندش خواجۀ کل،«کلّ دین» کیست؟

میزان حق غیر از امیرالمومنین کیست؟

ای تیغ حق از«بدر» تا «صفین» حیدر!

نفس محمد یـا ابـوالسبطین حیدر!

شیر خدا و شیر پیغمبر تـویی تـو

حیدر تویی، حیدر تویی، حیدر تویی تو

تو مصطفی را مهری و قهری علی جان

او شهر علم و تو درِ شهری علی جان

این شهر غیر از تو در دیگر ندارد

اسلام جز تو یا علی حیدر ندارد

تو پای تا سر رحمۀٌ للعالمینی

هم جان شیرین نبی، هم جانشینی

من کیستم یک قطرۀ ناچیزِ ناچیز

کز بحر جودت گشته‌ام لبریزِ لبریز

بی تو خدا را بندگی کردم؟ نکردم

جز با ولایت زندگی کردم؟ نکردم

تـابید از اول در دلم نـور هدایت

هرگز نخواندم یک نماز بی ولایت

یک باغ گل دارم، اگر خارم علی جان

هر کس که هستم دوستت دارم علی جان

لطف غیورت کی مرا وا می‌گـذارد؟

کی در جهنم دوستت پا می‌گـذارد؟

دوزخ که جای دوستان مرتضی نیست!

آخر جهنم را مگر شرم و حیا نیست؟!

حتی اگر در قعر دوزخ پـا گـذارم

از شعله‌های خشم آن بـاکی نـدارم

با این سخن داد از درون دل بـرآرم

آتش مسوزان! من علی را دوست دارم

"میثم"همین است و همین است وجزاین نیست

دین جـز تـولای امیرالمومنین نیست

امام علی(ع)-مدح و ولادت

 

 

ماهِ علیست بهترین زمزمۀ دعا علی

ماهِ نوای بینوا، نوای بینوا علی

دلیل غافرالذُّنوب بودنِ خدا علی

تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحمَه چیست؟ ذکر یاعلی

به‌هرکجا که رو کنیم‌اوست که جلوه میکند

اولِ ابتدا علی، آخرِ انتها علی

علی نبوده غیر حق و حق نبوده غیر او

کجاست ذره‌باطلی که خو گرفته با علی؟

هرکه علی شناس شد خداشناس میشود

پریده ایم تا خدا، رسیده ایم تا علی

فقیر اسیر مرتضی، یتیم اسیر مرتضی

اسیر اسیر مرتضی، سورۀ هَلْ اتی علی

حَی عَلَی الصّلاة او، حَی عَلَی الفلاح او

اقامه و اذان ما، حیّ عَلای ما علی

گوشه ای از نگاه او " کُنْ فَیَکُون" می‌کند

زمین علی، سما علی، قَدَر علی، قضا علی

آب کجا، رود کجا، بحر کجا، علی کجا !

مِهر علی، سخا علی، جود علی، صفا علی

درآن شبی‌که مصطفی رسیده است تاخدا

تبسّم نبی علی، تکلّم خدا علی

ریشۀ جانماز او شَه‌پرِ جبرئیل شد

ببین دگر چها کند اگر کند دعا علی

ذکر علی عبادت و راه علی سعادت و

حبّ علی شفاعت و امید شیعه‌ها علی

ولادت تو بهترین زمان برای مدح تو

اگر که رخصتم دهی مدح کنم تو را علی

تو آن شبی‌که میرسی ماه به نیمه میرسد

تو ماه را تمام کن، ماه تمام! یاعلی

کعبه سه روز دور تو طواف کرد و کعبه شد

اگر بها گرفته آن، تو داده ای بها علی

چگونه وصف تو کند خدای تو خودت بگو

کدام جمله بهتر از جمله ی لافتی، علی؟!

امید کودک یتیم! عذاب دشمنان دین!

مفسّر کلام حق! خوف علی رجا علی!

عذاب ناکثین و قاسطین و مارقین تویی

ضربۀ ذوالفقار تو نزول صد بلا علی

میان عدل و ظلم، شمشیر تو حکم می‌کند

که تیر تو نرفته است تاکنون خطا علی

اُحُد همیشه شاهد است و بَدر داد میزند

ندای خیبر است: پهلوان جنگ ها علی

کم نشود سایۀ تو از سر ما بحقّ حق

که بوده ایم و مانده ایم بهر تو گدا علی

اگر که ایستاده ایم روبروی دشمنان

پشت سرِ سپاه ما دعای مرتضی علی

علی به مکه یا به خامنه چه فرق میکند

امیر ما، دلیر ما، یکّه سوار ما علی

حسین ماندگار شد به زحمت تو و حسن

قیام کربلا حسن! امام کربلا علی!

تویی که خاک را به یک نگاه کیمیا کنی

ابوتراب هستی و صاحب کیمیا علی

من از تو غیر تو که چیز دیگری نخواستم

کرم کن و برای خود قبول کن مرا علی

امام علی(ع)-مدح و ولادت

 

 

بر شوره زار قلبها باران می آید

بر دردهای بی دوا درمان می آید

دستان پشت پرده ی خلق است حیدر

روزی رسان عالَم امکان می آید

چشم زمین روشن به روی صاحبش شد

شأن نزول سوره ی انسان می آید

قبل از نبی کعبه بغل کرده علی را

بر جسم سرد کعبه حالا جان می آید

هم باطن یاسین و هم اُمّ ُالکتاب است

آیات مدح اوست در قرآن می آید

"ما خاک پای بچه های بوترابیم"

خیلی به نوکرهاش این عنوان می آید

باقی نمی ماند گناهی و سیاهی

تا عشق حیدر در دل ویران می آید

در سینه ام باشد غم عالم غمی نیست

پای ضریحش غصه ها پایان می آید

هم هوش و هم دل می برد ایوان طلایش

عاقل از ایوان نجف حیران می آید

او وعده داده، دلخوشی من همین است

در لحظه ی جان دادنم جانان می آید

امام علی(ع)-ولادت

امام علی(ع)-ولادت

 

کعبه حلول نور مبارک به دامنت

پیراهن سیاه برون آر از تنت

امشب تویی و حسن خداوند ذوالمنت

آمد زمان سورۀ توحید خواندنت

بت ها سرود نور بخوانید با علی

ای سنگ های کعبه بگویید یاعلی

امشب حرم به عرش خدا ناز می کند

آغوش خود برای علی باز می کند

آهنگ یاعلی ست که آغاز میکند

راز نگفته با علی ابراز می کند

ای کعبه باز زندگی از سر گرفته ای

جان محمد است که در بر گرفته ای

این طفل نیست شیر خداوند اکبر است

این روی حی سرمد و پشت پیمبر است

این دست داور است که برخلق یاور است

این صاحب لوای خدا روز محشر است

ای کعبه این علی ست حضورش قیام کن

میلاد حیدر است به حیدر سلام کن

بنت اسد تو مادر جان محمدی

امشب به خانۀ پسر خویش سر زدی

تو میهمان خاص خداوند سرمدی

ام الا ئمه مادر کعبه خوش آمدی

ای کعبه ازولادت طفل تو منجلی

این خانه را خلیل بنا کرده بر علی

باز آ که آرزوی حرم را برآوری

باز آ که از برای حرم حیدر آوری

باز آ که باز بت شکن دیگر آوری

باز آ که آفتاب خدا منظر آوری

باز آ که کعبه را پسرت سرفراز کرد

این خانه برخوش آمد توسینه باز کرد

بنهاد پا به خانه معبود با علی

در هرنفس قدم به قدم گفت یا علی

بت ها صدا زدند همه یک صدا علی

از چاررکن گشت بلند این ندا علی

یک لحظه ماه فاطمه برقع زرو گرفت

تا صبح روز حشر حرم آبرو گرفت

ای کعبه از ولادت تو محترم علی

ای حرمت  تو کرده حرم را حرم علی

وقتی به چشم کعبه نهادی قدم علی

کعبه به بام عرش خدا زد علم علی

سوگند می خورم به خداوند یا علی

کز عرش برتراست ی و ازکعبه افضلی 

 حج وزکوة صوم و صلوة قیام تو

حمد و رکوع سجده تشهد قیام تو

زمزم تو سعی هم تو صفا تو مقام تو

تکبیر تو طواف تو بیت الحرام تو

این نکته از نبی شده اعلام یا علی

اصلا تویی تمامی اسلام یا علی

ای جبرئیل بهر تو آورده ذوالفقار

برلیلة المبیت تو حق کرده افتخار

کرده به راه ختم رسل جان خود نثار

تو یار یار بودی از اول نه یار غار

تو بردفاع ختم رسل پا فشرده ای

دور رسول گشته نود زخم خورده ای

آن مدعی که چون بز کوهی فرارکرد

ننگ فراررا به جهاد اختیار کرد

ترک نبی به معرکۀ  کارزار کرد

خودرا نهان به پیچ و خم کوهسار کرد

می دید رزم تو زیسارو یمین علی

می گفت بر شجاعت تو آفرین علی

بافخر کائنات برادر فقط تویی

درروز حشر ساقی کوثر فقط تویی

اسلام شاهد است که حیدر فقط تویی

والله جانشین پیمبر فقط تویی

آنان که مدعی مقام پیمبرند

از خاک قنبر تو در این عرصه کمترند

هرگز کسی به غیرتو حیدر نمی شود

مرد فرار فاتحح خیبر نمی شود

بیگانه با رسول برادر نمی شود

جز تو به شهر علم کسی در نمیشود

بگذار تا رود به سر دارها سرم

من خاک پای "میثم" تمار حیدرم

امام علی(ع)-مدح و ولادت

 

 

یارب این ماه کدامین مه و امشب چه شب است

که فلک غرق نشاط است و زمین در طرب است

شد مگر چشم مه، امشب به جمالی روشن

کاین چنین خرم و تابنده و پر خنده لب است

آری از منظره ی ماه و کواکب پیداست

که شب سیزده ماه شریف رجب است

گوش دل باز کن ای بی‌خبر از عالم غیب

تا منادی دهدت مژده که امشب چه شب است

مژده جبریل امین آمده از عرش برین

که مبارک شب میلاد امیر عرب است

ذات اقلیم ولایت که همایون ذاتش

مطلع نورِ حق و آینه ی ذات رب است

مه خورشید و زمین و فلک و لیل نهار

به ولای علی و آل علی منتسب است

علیِ عالیِ اعلی، اسدالله که او

گردش دایره ی کون و مکان را سبب است

با چنین جلوه که از پرده برون آمده ای

گر کنم جان به فدای تو نه جای عجب است

هر که با خط ولای تو رود در دل خاک

فارغ از محنت و آسوده ز رنج و تعب است

در پی رزم، پی کشتن روبه صفتان

همچو شیریست که در حالت خشم و غضب است

نرسد شهد به شیرینی گفتار علی

که کلامش چو درختی ست که غرق رطب است

خلق را دوستی شاه ولایت روحی است

که روان در تن و شریان و ورید و عصب است

دم فرو بند «رسا» قطره به پیش دریا

عرض اندام نمودن نه طریق ادب است

مام علی(ع)-مدح

 

 

ذوالفقاری که حق به لب دارد

روح از مشرکان طلب دارد

ذوالفقاری که برق تا می‌زد

لشکری صف نبسته جا می‌زد

شکل لا بود و از فنا می‌گفت

با علی بود و از خدا می‌گفت

تا که در دستهای حیدر بود

صحنه‌ی رزم، روز محشر بود

تیغ در پنجه‌های حیدر گشت

یک نفر آمد و دو تا برگشت

تیغش از بس سبک رها شده بود

تن دوان بود و سر جدا شده بود

تن دوان بود و بی خبر که چه شد؟

در هوا گیج مانده سر که چه شد؟

تا علی عزم سر زدن کرده

ملک الموت هم کم آورده

ضربدر بین ضربه‌ها می‌زد

اینچنین سر دو تا دو تا می‌زد

با هم افتد دو سر، نگو لاف است!

کمترش پیش حیدر اسراف است

شیر مست است و تیغ در دستش

جام در دست و عشق سر مستش

شور مولاست این ولی از توست

فاطمه! مستی علی از توست

مبـارک شـیعیان عـید غـدیر است

چنین روزی خجسته بی نظیر است
مبـارک شـیعیان عـید غـدیر است
در این عـیـد ولایـت گـشـت ثابت
علی مولاست گر چشمی بصیـر است
امامت واجب است بعد از نبوت
که فرمان خداوند کبیر است

خـلافـت پیـش ما معنـا ندارد
چو مولایـم علی تنها امـیر است
علی را نیست در عالم نــظیری
علی بــس که شجاع است و دلیـر است
علی بی حدّ غـنی و بی نیاز است
که دنـیا پـیـش چشمانش حقیر است

عـلی لطف و کـرم دارد فراوان
که قارون هم به نزد او فقیر است


"شاعر: محسن زعفرانیه"

علی (ع)

هوالجمیل
تقدیم به مولایم علی (ع) و تمام پدرهای مهربان دنیا:


برق چشمان تو بر ظلمت میدان تابید
کوه لرزید و به یمن قدمت ویران شد
خوب فهمید خودش تیغ علی یعنی چه
آنکه از دیدن شمشیر دودم عریان شد!

تیغ در مرحله ی آخر تعریف علیست
پدرم گفت از این وصف کمی دلگیر است
همه ی زندگی ات بوی عطوفت دارد
چه کسی گفته علی یکسره با شمشیر است؟!

از علی گفتم ویک بند جسارت کردم
کاش میشد بزنم از بدنم دستم را
کاش قصاب جوانمرد تو باشم آقا
تا به دستم بزنی خوب ترین مرهم را

پدرم گفت خدا را به خدا در عالم
آنکه اول به تو رو کرد فقط میفهمد
شانه ی زخمی ات از عشق حکایت دارد
پینه ی دست تورا مرد فقط میفهمد

پدرم گفت همانند پیمبر هستی
جان خود میدهی و مال امانت را نه
پدرم گفت چه بسیار یلان از دستت
تیغ خوردند ولی زخم زبانت را نه

هرکسی پیش من از وصف خدا میگوید
اصلاً انگار فقط از تو به من میگوید
پدرم گفت نبی در شب معراج شنید
که شبیه تو خداوند سخن میگوید

پدرم گفت پس از مرگ پیمبر دیگر
هرکسی مدعی دین پیمبر شده بود
فصل افراط شد و خانه نشینت کردند
از علی هرکسی انگار علی تر شده بود

پشت هم زخم زبان خوردی و ساکت ماندی
چقدر خوبی ناگفته به مردم کردی
چقدر حرف که پشت سرتو گفتند و
صبر کردی و به یک شهر تبسم کردی

پدرم روز پدر گفت برایم از تو
تا از این پس پسرش هم پی راهش باشد
پدرم زندگیم بوده و من میخواهم
که فقط دست خودت پشت و پناهش باشد...

شاعر : محسن کاویانی

امیرالمومنین(ع)-مدح

اگر ما با علی باشیم در دنیا علی با ماست

نه تنها اندر این دنیا که در عقبا علی با ماست

علی با حق و حق با او گواهم پنح دم یا هو

به ابجد سیر کن تا بنگری معنا، علی با ماست

مسیح از مرتضی پرسید راه آسمان ها را

بگو بر پیروان مکتبِ عیسی علی با ماست

ز لطفش نامهٔ اعمال شیعه می شود اصلاح

علی پرونده ها را می کند امضا، علی با ماست

خروشان موج در پیش و از طوفان چه می ترسی

بگو یک یا علی و بگذر از دریا علی با ماست

تعال الله ولایت بر سر ما سایه گسترده

تو بنشین مدعی در سایۀ طوبا علی با ماست

شهیدان بر در و دیوار این کاشانه بنوشتند

قسم بر همت مردانۀ زهرا علی با ماست

به عالم تا قیامت کشور ما ناز خواهد کرد

و بر این ناز می نازیم چون مولا علی با ماست

دل اهل ولا را گر هزاران بار بشکافی

در او بینی نوشته با خط خوانا علی با ماست

به شیطان بزرگ و کوچک دوران بگو ما را

هراسی نیست از تهدید امریکا علی با ماست

به کعبه زاده شد تا قبلۀ دل ها شود حیدر

قسم بر احترام مسجد الاقصی علی با ماست

دعای اعتکاف مادرش شد مستجاب آن شب

شنید از هاتف غیبی، مکن پروا علی با ماست

شب معراج طاها مرتضی را در فلک می جست

ندا آمد حبیب ما بیا بالا علی با ماست

"کلامی" با علی بودن به محشر عالمی دارد

بگو ای دل مکن اندیشۀ فردا علی با ماست

ولی الله کلامی زنجانی

امام علی(ع)-مدح و ولادت

امشب ای کعبه زیارت کن زیارت کن خدا را

همچو جـان برگیر در بر جان ختم‌الانبیا را

چشم شـو سـر تا قدم، بنگر جمال کبریا را

بوسه زن خاک قـدم‌های علـی مرتضی را

رکـن ارکـان الهـی نــور حسـن ابتـدا را

پر کن از نور ولایت وسعت ارض و سما را

کعبـه! امشب آبـرو از مقـدم حیـدر گرفتی

خانۀ حقـی و صاحـب‌خانه را در بـرگرفتی

دل به حیدر دادی امـا دل ز پیغمبر گرفتی

جاودان مانی که امشب زندگی از سر گرفتی

بلکـه آب زندگـی از ساقـی کوثـر گرفتی

ناز کن؛ از خضر هم دیگر مگیر آب بقا را

ایـن محمّـد را روان و روح قرآن است کعبه!

این امیرالمؤمنین ایـن کل ایمان است کعبه

این همان حبل‌المتین این رکن ارکان است کعبه

این بـه جسم پاک کل انبیا جان است کعبه

میهمـانت میزبان مـلک امکـان است کعبه

می‌دهد از امر حق روزی تمام ماسوا را

فاطمه! بنت اسـد! وصـل خداوندت مبارک

بحر عصمت! گوهر بی‌مثل و مانندت مبارک

نقش لبخند علی بـر قلب خورسندت مبارک

عیـد میـلاد یگانـه طفـل دلبندت مبارک

مـادر شیـر خـدا! میـلاد فرزنـدت مبارک

داده ذات حـق بـه تـو آیینـۀ ایزدنما را

غلامرضا سازگار

ادامه نوشته

امیرالمومنین(ع)-مدح

در بیابان طلب یک العطش گوی تو خضر

در حریم قدس یک پروانه ات روح الامین

موجه ای از ریگ صحرایت صراط المستقیم

رشته ای از تار و پود جامه ات حبل المتین

بهترین خلق بعد از بهترین انبیا

 ابن عم مصطفی داماد خیرالمرسلین

نقطه ی بسم اللهی فرقان موجودات را

در سواد توست علم اولین و آخرین

چون لباس کعبه بر اندام بت، زیبنده نیست

جز تو بر شخص دگر نام امیرالمؤمنین

 صائب تبریزی

امام علی(ع)-مدح

نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟

به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد

سوى انبیا، سوى اولیا، ز طریق حب و ولا بیا

كه به جایى ار برسد كسى، ز طریق حب و ولا رسد

ز خودى برون ننهاده پا، نرسیده است به هیچ جا

چو كسى ز راه دگر سزد، سر او به عرش علا رسد

ز ره طلب به ولى برس، ز ره ولى به على برس

كه به خضر تا نرسد كسى، نتوان به آب بقا رسد

ز در على به در دگر، منه پا، كه مى ‏ندهد ثمر

نرسد كسى به على اگر، به هدر رود، به هبا رسد

در كس به غیر على مزن، ره كس به جز ره او متن

كه ازین در و ره اگر كسى، برسد به نور هدى رسد

نبود چو غیر على كسى، ز درش به عرش علا رسى

كه به اوج عزت اگر كسى، برسد به فرّ هما رسد

نه به كعبه رو نه به دیر رو، نه به فكر رو نه به سیر رو

ز منیّت ار گذرد كسى، ز ره على به منا رسد

به مروت ار بنهى قدم، تو به مروه یى، به خدا قسم!

به ره على ز صفا قدم، نهد ار كسى، به صفا رسد

به على اگر تو یكى شوى، ز دنس رهى و زكى شوى

به جز این اگر ملكى شود، ملكیتت به خطا رسد

تو شنیده‏ اى به بقا اگر ز طریق فقر و فنا رسى

ز على رسد چو كسى اگر به طریق فقر و فنا رسد

چو كسى مزكىّ و متقى، شود از طریق على شود

ز طریق بندگى على، كسى ار رسد، به تقى رسد

نه همى ز «ناد علىِ» او، شود آبگینه «سینجلى»

ملكوت هم پى صیقلى ز غبار او به جلا رسد

نرسد اگر كه ز لافتى، به ثبوت نفى تو زاهدا

نه ز «لم» رسد، نه ز «لو» رسد، نه ز «ما» رسد، نه ز «لا» رسد

به مریض دل نرسد شفا، ز دواى بوعلى از خدا

مگر از محبت مرتضى، مرض دلى به شفا رسد

من «كبریایى» خسته را، بده ساقیا ز مى‏ ولا

ز شراب حب على مگر همه درد من به دوا رسد

 مفتون همدانی

امام علی(ع)-مدح و ولادت

من مادحِ خورشیدم مست میِ توحیدم

شب سرخوشم از باده تا صبح شود عیدم

در این شب رستاخیز دارم ز جهان پرهیز

تصویر لقاء الله ثبت است به تجریدم

من معتکف اویم مشغول هو الهویم

با نغمۀ یا حیدر تا کعبه خرامیدم

غوغاست طواف من مولاست مطاف من

با چشمِ دلِ عارف در کعبه خدا دیدم

بر پرده بیاویزم از گُرده گنه ریزم

حالی به سبک بالی ست سر تا قدم امّیدم

سرمستِ یداللهم عبد اسداللهم

جز دور و بر مولا بیهوده نجوییدم

با گریۀ او گریان با خندۀ او خندان

با ساقیِ میخانه گرییدم و خندیدم

زنهار تَخیُّل را بگذار تحمل را

با لفظ لسانِ دل دلدار پسندیدم

از هر خَم ابرویش هر پیچش گیسویش

انگار گلی از نو در گلشن او چیدم

ما بی خبران در گِل او معتکف منزل

چون کعبه ای اندر دل نزدیک ترش دیدم

ای قبله گهِ قبله وی سجده گهِ کعبه

در صوم و صلوة عشق خود را به تو سنجیدم

من مدح ولی گویم هر نغمه علی گویم

ذکر علیاً مولا با صوت جلی گویم

در این دل دیوانه بیت الغزلی دارم

از ساقی و پیمانه حرفی ازلی دارم

جزو رجبیّونم مست رطبیّونم

از لعل لب مولا جامی عسلی دارم

چون درّ و صدف پاکم کز خاکِ نجف، خاکم

هم طینت زهرایی هم نور علی دارم

خاک حرمینم من، عبد حسنینم من

اِثنی عشری دینم، الحمد، ولی دارم

اینم قمرِ کامل اینم زهق الباطل

با نغمۀ جاء الحق در سینه دلی دارم

او صاحب دوران است مولا ی رسولان است

تردید اگر باشد در دین خللی دارم

از عالم اَو اَدنی اَسرار خفی امّا

در عالم این دنیا اسرار جلی دارم

فرمانبرِ اللهم حیدر ز ازل شاهم

بر امر اَلستِ او هر لحظه بلی دارم

هم آب حیاتم او، هم نور مماتم او

هم برزخ و هم در حشر شادم که علی دارم

من مدح ولی گویم هر نغمه علی گویم

ذکر علیاً مولا با صوت جلی گویم

 محمود ژولیده

ادامه نوشته

امام علی(ع)-مدح و مناجات

امام علی(ع)-مدح و مناجات

تویی ولی خداوندگار یا حیدر

که هم ولی و هم آئینه دار یا حیدر

به نامۀ عمل جمله بندگان خدا

ولایت تو بود اعتبار یا حیدر

نه این جهان که به عقبا و روز رستاخیز

خدا به دست تو داد اختیار یا حیدر

بهشت جای تو و دوستان تو باشد

و جای دشمن تو قعر نار یا حیدر

به جمله پادشهان فخر می فروشم من

کنم به نوکری ات افتخار یا حیدر

خدای تو چو دید لا فتی به غیر از تو

عطا نمود به تو ذوالفقار یا حیدر

چو قصد جنگ کنی از یلان به پا خیزد

ندای الحذر و الفرار یا حیدر

به جنگ اگر عدویت قصد زنده ماندن داشت

نداشت چاره به غیر از فرار یا حیدر

علی علی اسد الله یا علی حیدر

علی علی ید الله یا علی حیدر

تویی به خلق دو عالم امیر یا حیدر

منم به عشق و ولایت اسیر یا حیدر

تمام ملک الهی ست خوان احسانت

تمام خلق به پیشت فقیر یا حیدر

امیر بر همه ی خلق از ازل بودی

اگر چه شد علنی در غدیر یا حیدر

به جز تو روز قیامت مرا امیدی نیست

به جان فاطمه دستم بگیر یا حیدر

تمام هستی من نوکری درگه توست

تمام هستی من را مگیر یا حیدر

اگر چه بود همه دنیا به دست قدرت تو

ز نان جوش نگشتی تو سیر یا حیدر

اگر چه خلد برین است با صفا اما

بدون تو نبود دلپذیر یا حیدر

به پای تو ملک الموت جان خود ریزد

به او اگر تو بگویی بمیر یا حیدر

علی علی اسد الله یا علی حیدر

علی علی ید الله یا علی حیدر

 محمد معارفوند

ادامه نوشته

امام علی(ع)-مدح

باز مرا سوی لبِ خُم کشید

قصه ی دریا به تلاطم کشید

آمد و طوفان من آغاز شد

باز دری رو به دلم باز شد

ساقی افلاک! سلامٌ علیک!

ای پدر خاک! سلامٌ علیک!

وای اگر باز جوابم دهی

شعر بخوانم، تو شرابم دهی

دست تو را عشق که بالا گرفت

دست تو نه دست خدا را گرفت

بر نکش از چهره تو کامل نقاب

تا نپرستند تو را بوتراب!

روح امین پیش تو پر باز کرد

با تو محمد سخن آغاز کرد

نوح شده غرق تو ای ناخدا

کشتی او را برسان تا خدا

قطره تو را دیده و دریا شده

«خاک ضعیف از تو توانا شده»

بَه! بِه تو و تیغ بلاجوی تو

شیری و شیران همه آهوی تو

بر سر ذوق آمده پروردگار

بس که می آید به تو این ذوالفقار

کار هزار آیت اعظم کنی

گوشه ی ابرو تو اگر خم کنی

ای خط توصیف تو بی خاتمه

جلوه ی ظاهر شده ی فاطمه

اول و آخر سر یک موی تو

ظاهر و باطن تو و بانوی تو

کشتی خلقت به هدف می رسد

تا که به ایوان نجف می رسد

قاسم صرافان

امام علی(ع)-مدح

بر بلندای فلک ذکر ملائک یا علی ست

هر که گوید یا علی، در روز محشر با علی ست

در طواف کعبه گر با دیده ی دل بنگری

هر طرف آئینه ای باشد کزان پیدا علی ست

گر خدا خوانم علی را، کفر باشد کفر محض

به که گویم المثنای حق یکتا علی ست

ای یهودی، ای مسیحی، ای مسلمان، ای فلان!

رکن کعبه، چلچراغ مسجد الاقصی علی ست

در شب معراج احمد نور از لب نور بود

دید در افلاک، ماه لیلة الاسرا علی ست

مردگان دم می گرفتند ز عیسای مسیح

غافل از آن که مسیحای دو صد عیسی علی ست

اوست سرّ اسم اعظم، واقف است او بر امور

راز پنهان در عصای پنجه ی موسی علی ست

با علی بودن علو و عزت و آزادگی ست

جبرئیل عرش را استاد بی همتا علی ست

خواستگاران فراوان داشت دخت مصطفی

از خدا دستور آمد همسر زهرا علی ست

بر فراز آسمان ها هم حکومت حق اوست

حاکم و فرمانروای عالم بالا علی ست

قدرت کل دُوَل، از ناخن او کمتر است

امپراطور بلند آوازه ی دنیا علی ست

از غدیر خم چه می دانی؟، نمی دانی بدان

بعد پیغمبر امام و رهبر و مولا علیست

ای که هی دم می زنی از اولی و دومی

بشنو ای ابله، ولی مسلمین تنها علی ست

اوست باب الّه، باب العشق، باب المعرفت

شیعیان باب گرام زینب کبری علی ست

تا ابد پروندۀ شیعه بدون خدشه است

قاضی دیوان کیفر، صاحب الامضاء علی ست

 سید حسن خوشراد

امام علی(ع)-مدح

امشب در میخانه، حق است که کوبیدن

لعل لب ساقی را حیف است نبوسیدن

گر مستم و هوشیارم، گر خوابم و بیدارم

کارم همه شب این است بر گرد تو گردیدن

ای شیر نجف حیدر وی شاه شعف حیدر

خوب است ز دست تو یک بادیه نوشیدن

ای پیر معارج تو وی باب حوائج تو

خوب است چنان باده در خم تو جوشیدن

ای کوه معانی تو ای بانگ ترانی تو

ای پیر و جوانی تو ای عمق پرستیدن

. . .

تو کیستی ای مولا سقا و اباالسقا

استاد ابوفاضل در آب ننوشیدن

چون بر لب آب افتاد زینب چو رباب افتاد

شد رخت اسارت را آماده ی پوشیدن

محمد سهرابی

امام علی(ع)-مدح و ولادت

دیوان قضا خطی ز دیوان علی ست

سُکان قدر، در یَدِ فرمان علی ست

طبع من و مدح مرتضی، شرمم باد

آن جا که خدای من ثنا خوان علی ست

***

تا حُبّ علی بُود مرا در رگ و پوست

رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست

جز نام علی لب به سخن وا نکنم

«از کوزه همان برون تراود که در اوست»

***

چون گاه ولادت ولیّ حق شد

در خانه حق، علی به حق ملحق شد

گر مظهر حق ذات علی نیست چرا

از نام خدا نام علی مشتق شد؟

***

در برج ولا مهر جهان تاب علی ست

در شهر علوم سرمدی، باب علی ست

از اول خلقت جهان تا محشر

مظلوم ترین شهید محراب، علی ست

***

آن جا که علی واسطه ی فیض خداست

بر غیر علی هر که کند تکیه خطاست

با مدعیّان کور باطن گوئـیـد

آن جا که خدا هست و علی نیست کجاست؟

محمد علی مردانی

امام علی(ع)-مناجات

شکر خدا مست می کوثرم

شکر خدا فاطمه شد مادرم

شکر خدا اهل تولا شدم

عاشق ذریه ی زهرا شدم

شکر خدا بر در این خانه ام

شکر خدا نوکر این خانه ام

شکر خدا پیش علی رو زدم

دم ز عطا و کرم او زدم

شکر خدا قلب و دلم با علی ست

شکر خدا ذکر لبم یا علی ست

نام و نشان گر چه ندارم ولی

نوکر و مسکین علی ام علی

گر که بپرسند گدای که ای

ریزه خور خوان عطای که ای

نازم و گویم که کنم سروری

شکر خدا حیدریم حیدری

خاک سر راه توام یا علی

دشمن بدخواه توام یا علی

از قفس غصه رها شد دلم

شکر خدا کرب و بلا شد دلم

مهر حسین است چراغ شبم

شکر خدا سینه زن زینبم

شکر خدا گر چه که بی مایه ام

با پسر فاطمه همسایه ام

شکر خدا مست می او شدم

ریزه خور ضامن آهو شدم

شکر خدا نرفته ام راه کج

ذکر لبم گشته دعای فرج

سید مجتبی شجاع

بعـد پیغمبر فقط مـولا علی مولا علی

امیرالمومنین(ع)-مدح

ما مسلمانیم و مُهر وحدت ما یا علی است

وحدت آن دارد که او را رهبر و مولا علی است

چیست وحدت؟ چنگ بر «حبل‌المتین» حق زدن

ای تمام مسلمین حبل‌المتین تنها علی است

تفرقه یعنی جدا از دامن حیدر شدن

متحد باشید ای یاران امام ما علی است

در سپهر وحدت و ایمان و عشق و اتحاد

محور توحید و خورشید جهان‌آرا علی است

من کی‌ام تا نفس پیغمبر امام ما شود

فاش می‌گویم امام حضرت زهرا علی است

ما تمـام عمـر بـا قـرآن و عترت زیستیم

نیستیم آن دم که در خطّ ولایت نیستیم

کیست احمد؟ شهر علم کبریا و در: علی است

باطن و ظاهر علی، اول علی، آخِر علی است

دست و شمشیر خدا، چشم خدا، وجه خدا

نص قرآن است آری، نفس پیغمبر علی است

آن دو تن باید که بگریزند از میدان جنگ

تا شود معلوم تنها فاتح خیبر علی است

فتح بدر و فتح خیبر حقِ شیرِ داور است

الفرار ای روبهان از معرکه، حیدر علی است

گر شوی غافل به سوی این و آنت می‌برند

ای برادر راه خود را گم نکن، رهبر علی است

«میثما» نه شافعی نه مالکی نه حنبلی

بعـد پیغمبر فقط مـولا علی مولا علی

مدح مولا علي عليه السلام

مِنّتِ زلف تو دارم كه گرفتارم كرد

گوهر مهر تو اينگونه خريدارم كرد

كافري بيش نبودم عَلَوي ام كردي

نفس عشق شما بود كه بيدارم كرد

كار و بار ِدلم از مِهر شما سكه شده

عاقبت عشق ، مرا شُهره ي بازارم كرد

تا قيامت به خدا گردن من حق دارد

آن كسي را كه سر كوي تو بيمارم كرد

سايه ي لطف خودت را ز سرم كم نكني

بركت سايه ي تو لايق دربارم كرد

 

كيميايي بنما تا زرّ نابم سازي

اربعيني بطلب تا كه شرابم سازي

 

اي علمدار خدا صاحب شمشير دو سر

اسدالله ترين اي زرهِ پيغمبر

هر كسي در پي آن است به جايي برسد

سر نهادن به كف پاي تو مارا خوشتر

يكي از پا به ركابان حريمت حمزه

گوشه اي از سَكَنات و وَجَناتت جعفر

ضربه اي را كه تو در غزوه ي احزاب زدي

از عبادات ملك،جن و بشر سنگين تر

كس جلودار تو اي حيدر كرار نبود

شاهد قدرت بازوي تو باب الخيبر

بي سبب نيست كه عباس زره ميپوشد

در دلِ علقمه ميگفت اناابن الحيدر

 

يل شمشير زن قطب جهان ميباشي

اسدالله زمين شير زمان ميباشي

 

قامتي نيست كه در پيش قدت تا نشود

ملكي نيست كه تا پيش قدت پا نشود

به خداوند قسم دور حريمت مريم

گر نيفتد ز نفس مادر عيسا نشود

هر كسي قنبرتان را به تمسخر گيرد

به زميني تو بكوبيش دگر پا نشود

تا كه تو آب بر اين نخل رطب ميريزي

خار اين نخل محال است كه خرما نشود

من دخيل حرم شاهِ نجف ميباشم

هو مدد گر گره ي نوكريم وا نشود

 

هر كسي خادم دربار تو در عالم نيست

ميتوان گفت كه از سلسله ي آدم نيست

(علي اكبر لطيفيان)