اي تمام آفرينش خشتي از ايوان تو
علم شرق و غرب عالم سطري از قرآن تو
آسماني ها زميني ها همه مهمان تو
گل کند جان مسيح از غنچه ي خندان تو
خنده ي خورشيد ها از گوهر دندان تو
عقل ها مبهوت تو مجنون تو حيران تو
آسماني ها همه مرهون ارشاد توأند
دستگيران جهان محتاج امداد توأند
شهرياران بنده ي سلمان و مقداد توأند
چار أمّ و هفت أب در خطّ اولاد توأند
انبيا يکسر بشير صبح ميلاد توأند
نورها بر قلبشان تابيده از فرقان تو
انبيا يک کاروان تو کاروان سالارشان
خوب رويان مشتري تو يوسف بازارشان
خالق و خلقت درود حضرت تو کارشان
کلّ انسانها تويي تنها تويي غمخوارشان
مسلمين در خواب غفلت خفته تو بيدارشان
بي خبر از دشمنان عترت و قرآن تو
تو سراپا جانِ جانِ امّتي امّت چو تن
تن شود بي تاب اگر يک لحظه جان بيند مَحن
با اهانت بر تو، امت شد چو بحري موج زن
در خروش آمد بسي پير و جوان و مرد و زن
رهروان تو سزد مانند چوپان قَرَن
بکشند دندانشان، چون بشکند دندان تو
اي که کرده ذات معبودت حبيب خود خطاب
اي فروغت جلوه گر چون مهر از ابر حجاب
گر جسارت کرد بر تو ابلهي حيف از جواب
تو به وسعت فوق اقيانوس و او کم از سراب
با صداي سگ نگردد کم فروغ آفتاب
مي درخشد تا قيامت نور بي پايان تو
از فروغ رحمتت لبريز ظرف عالم است
چون تو قامت بر فرازي قامت گردون خم است
ليله ي ميلاد تو عيد کمال آدم است
خاصه در سالي که آن سال رسول اعظم است
پايه ي توحيد تو همچون کتاب محکم است
ثبت گشته بر جبين آسمان عنوان تو
چارده قرن است دنيا محو عدل و داد توست
آه مظلومان عالم بانگي از فرياد توست
بردگي محکوم تو آزادگي آزاد توست
تا خداييّ خدا مُلک خدا آباد توست
هفته ها و روزها و لحظه ها ميلاد توست
بسکه جوشد گوهر علم از يم عرفان تو
تو بجاي سيم و زر احسان و عدل اندوختي
تو نگاه مرحمت حتي به دشمن دوختي
تو براي خلق همچون شمع سوزان سوختي
تو ز حکمت در دل انسان چراغ افروختي
تو به جاي اِضرب، اِقرأ بر بشر آموختي
مي درخشد عَلَّمَ القرآن به الرّحمن تو
آمدي اي تا ابد در سينه ها نور، آمدي
آمدي اي موسي برگشته از طور، آمدي
آمدي اي رايتت پيوسته منصور، آمدي
آمدي اي ملک هستي از تو معمور، آمدي
آمدي اي چشم بد از عارضت دور، آمدي
خنده کن اي صبح مشتاقان لب خندان تو
کيست تا مثل تو سلمان و ابوذر پرورد
کيست تا مرد دو عالم همچو حيدر پرورد
کيست تا در بوستان وحي، کوثر پرورد
کيست تا چون لؤلؤ و مرجان دو گوهر پرورد
يا چو زينب دختري در حدّ مادر پرورد
اي اميرالمؤمنين پرورده ي دامان تو
حکمت از اسلام ناب توست جاري بيشتر
دانش از حکم و کتاب توست ساري بيشتر
سرفرازان را به کويت خاکساري بيشتر
از تو مي خواهند جن و انس ياري بيشتر
آنچه کل انبيا دارند داري بيشتر
اي نبييّن ميهمان سفره ي احسان تو
عترت و قرآن تو دو مشعل تابان ماست
دو سپهر معرفت دو کفّه ي ميزان ماست
کلّ دين ما همانا عترت و قرآن ماست
حفظ اين دو با تو از روز ازل پيمان ماست
پيروي زين دو امانت عزت و ايمان ماست
کيست «ميثم» مدح خوان عترت و قرآن تو
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
سلام ذات خداي منان سلام احمد سلام قرآن
سلام جنت سلام رضوان سلام حوري سلام غلمان
سلام توحيد سلام ايمان سلام دانش سلام عرفان
سلام خلقت سلام خالق به جان پاک امام صادق
امام آدم، وصي خاتم، کتاب محکم، خطاب مبرم
رئيس مذهب، ولي عالم، به قدر، اعلا، به علم، اعلم
هزار عيسي هزار مريم به او مؤيد به او مکرم
ششم ولي خداي سرمد، شريک قرآن وصي احمد
نسيم جنت وزان ز کويش شراب کوثر روان ز جويش
نگاه خورشيد به ماه رويش درود احمد به خُلق و خويش
نياز دانش به گفتگويش وجود، بسته به تار مويش
سپهر فيضش پر از ستاره پر از مفضل پر از زُراره
کتاب عرفان رخ منيرش هزار برهان به يک ضميرش
بزرگواران همه حقيرش زمامداران همه اسيرش
رجال دانش همه فقيرش فقير علم ابو بصيرش
جلال، خاک ره غلامش حيات عرفان، دم هشامش
حيات دين از قيام علمش رموز قرآن پيام علمش
ز وهم برتر مقام علمش کليم محو کلام علمش
عطاي کوثر ز جام علمش هماره جاويد نظام علمش
دو جابر او دو آفتابند که همچو خورشيد هماره تابند
امام صادق که تا قيامت به کل خلقت کند امامت
به ملک دلها ورا زعامت به کشور جان کند اقامت
وجود دين را از او سلامت ز ما توسل از او کرامت
فلک مطيع اشارت او ملک مريد زيارت او
دُرِ سخن را دلش خزانه سپاه دانش پيش روانه
چه در تکامل چه در زمانه علوم بي او همه فسانه
به هر کتابت از او نشانه به هر قرائت از او ترانه
به پور حيان دري گشوده که دانشش را بشر ستوده
خرد، تفکر دو پايبندش نماز، قرآن، نيازمندش
کتاب و حکمت دو مستمندش، مسيح را جان ز نوشخندش
کليم را دل اسير پندش، رسيد دائم به جان گزندش
گهي به منزل، گهي به محفل، گهي ز دشمن، گهي ز قاتل
هماره کوه غمش به شانه نبود راحت در آشيانه
که تاخت دشمن بر او شبانه کشيد او را برون ز خانه
سر برهنه در آن ميانه به قصر منصور شدي روانه
به سينه دردش به لب دعايش نسوخت آنجا دلي برايش
درون سينه غم جهانش بسوز اي دل به داستانش
ستم به جان شد ز دشمنانش جفا فزون شد به خاندانش
زدند آتش بر آستانش ز خانه شد دود بر آسمانش
شرر ز بيتش گرفت بالا گريست چشمش به ياد زهرا
فکند زهرش شراره بر جان، وجود او سوخت چو شمع سوزان
گرفت عمرش به غصه پايان نشست داغش به قلب ياران
هزار عالم چو ابن حيان به ماتم او شدند گريان
ز سوز داغش به ياد صبرش سرشک «ميثم» نثار قبرش
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،۷
اي صداقت تا قيامت بنده اي از بندگانت
اي کرامت سائلي از سائلان آستانت
اي علوم انبيا و اوليا زير زبانت
اي اساتيد جهان پيوسته مرهون بيانت
اي سلام حق به آباء تو و بر خاندانت
جان جان عالمي جانها فداي جسم و جانت
کيستي تو کيستي تو، وجه رب العالميني
نور داور، روي قرآن، روح ايمان، رکن ديني
چشم حق در کل عالم دست حق در آستيني
صادق آل نبي فرزند ختم المرسليني
هم زعيم راستاني هم امام راستيني
راستي خيزد فروغ راستي از داستانت
علم و دانش با بيان جان فزايت جان گرفته
صدق از نام امام صادقت عنوان گرفته
جن و انست در توسل دست بر دامان گرفته
هر که گيرد دامنت را دامن قرآن گرفته
پيش تر از بودن تو حق ز ما پيمان گرفته
تا بگيرم از تو فرمان ، اي به فرمان انس و جانت
اي کمال دين که دين کامل شده در مکتب تو
با خدا هر روز تو، هر لحظه ي تو، هر شب تو
مهر، زانوي ادب بنهاده نزد کوکب تو
عيسي مريم زند گل بوسه بر لعل لب تو
موسي عمران اسير ذکر يارب يارب تو
انبياء و اوليا دل داده ي نطق و بيانت
داشتي در سايه ي کرسيّ درست بي شماره
هم مفضّل، هم اَبان، هم ابن نُعمان، هم زُراره
نام تو پاينده تر گرديده بعد از يک هزاره
کلّ دانش از چراغ تابناکت يک شراره
آسماني ها مطيع حضرتت با يک اشاره
چون زميني ها گداي صبح و شام آستانت
کيستي تو اي هزاران حاتم طايي فقيرت
روي هر شيخ کبيري جانب طفل صغيرت
مرغ روح روهروان علم تا محشر اسيرت
سربلندان خاکسار و سرفرازان سر به زيرت
اهل دل را مي دهد چشم بصيرت، بو بصيرت
ابن حيّان ها مفضّل ها گلي از بوستانت
آسماني ها زمين بوسان ايوان جلالت
لاله اي چون شيخ طوسي غنچه کرده از نهالت
مجلسي ها پاي بند مجلس قال و مقالت
ابن شهر آشوب ها گمگشته ي شهر کمالت
سرکشان با ادعاي علم و دانش پايمالت
عالمان دهر محکوم کلاس امتحانت
نخل سر سبز کهنسال امامت کيست جز تو
خالق بخشنده را دست کرامت کيست جز تو
پيش سيل فتنه کوه راست قامت کيست جز تو
اسوه ي ايمان و صبر و استقامت کيست جز تو
صادق آل محمد تا قيامت کيست جز تو
اي صداقت پاي بند و دست بوس خاندانت
اي نهان در سينه ي نورانيت درياي غم ها
زخم ها بر سينه ي مجروحت از تير اِلَم ها
ديده از منصور دون در کثرت پيري ستم ها
عاجزند از وصف غم هايت زبان ها و قلم ها
با وجود آنکه ديدند از تو اعجاز و کرم ها
شعله افکندند از زهر ستم بر جسم و جانت
اي عزيز جان که شد پامال عمري عزت تو
نسل آدم تا ابد مرهون علم و حکمت تو
اشک مهدي ريخته هر شب به روي تربت تو
اي بقيع بي چراغ تو کتاب غربت تو
اي عيان تا صبح محشر درد و رنج و محنت تو
هم ز قبر بي چراغت هم ز قدر بي نشانت
کاش بودم خاک زير پاي زوار بقيعت
کاش بودم زائري در پشت ديوار بقيعت
کاش سوزم چون چراغي در شب تار بقيعت
کاش مي گشتم چو مرغي دور گلزار بقيعت
کاش مي شد قسمتم هر سال ديدار بقيعت
کاش قلبم بود چاه درد و غم هاي نهانت
سالها در سينه بودي حبس، درد و سوز و آهت
سال ها مي ريخت چون باران خون اشگ از نگاهت
بارها بردند جسم خسته سوي قتلگاهت
گرد ره بنشست بر رخسار زيباتر ز ماهت
نيمه شب آزارها آمد به جان، در بين راهت
رفت از کف بارها و بارها تاب و توانت
بس که ديدي ظلم و بيداد و ستم از خصم غافل
لحظه لحظه آب گشتي سوختي چون شمع محفل
نيمه هاي شب تو را بردند سوي قصر قاتل
سر برهنه، دست بسته، پاي خسته، راه مشکل
بس که با ياد غمت درياي آتش داشت در دل
شعر«ميثم» شعله شد سر زد ز قلب شيعيانت
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،۷
سرود ۱
شده مکه چراغان ز يمن مقدم تو
زند پر قلب عالم به گرد حرم تو
فداي قدم تو کرم تو حرم تو
يا محمد(3)
شده موسم شادي دگر غم به سر آمد
ز گلخانه ي رحمت گلي خوش سير آمد
گلي کز دو جهان دل برد چشم سیاهش
بهشت آمده چون خاک نشيند سر راهش
يا محمد(3)
ز ميلاد تو امشب زند آمنه لبخند
نظر مي کند از شوق به رخساره ي فرزند
چه فرزند که باشد پدر عالم خلقت
يتيمي که بود گوهر گنجينه ي رحمت
يا محمد(3)
تو بحر کرم و من فقط دل به تو بستم
منم خاک ره تو تو هستي همه هستم
بيا کن نظري سوي من اي باغ بهارم
که من در دو جهان غير تو غمخوار ندارم
يا محمد(3)
به همراهي اين گل ببين غنچه ي عاشق
شکوفا شده امشب گل امام صادق
اگر خوبم اگر بدم ولي جعفريم من
ز لطف ازلي تا به ابد حيدريم من
یامحمد
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
مه ربيع نخستين مه سرور خداست
مه تبرّي و ماه نشاط اهل ولاست
مه مبارک ميلاد خواجه ي لولاک
مه ولادت پنجم سلاله ي زهراست
شکفته در ارم باقرالعلوم گلي
که عالم از نفسش رشک جنت الاعلاست
به امّ فروه بگوئيد اختري زادي
که در تجلي او آفتاب نا پيداست
دميد هفده ماه ربيع، خورشيدي
که چون ولادت احمد وجود را آراست
هزار يوسف صديق را به صدق امام
هزار ديده ي يعقوب را فروغ و ضياست
هزار موسي عمران به طور او مدهوش
هزار عيسي مريم به فيض او احياست
علوم مشرق و مغرب به پيش دانش او
چو قطره اي است که پنهان به وسعت درياست
به پاي کرسي درسش هزارها عالم
که همچنان عَلَمند و مقامشان والاست
علوم کل ز لب جان فزايشان جاري
يکي به لحن حديث و يکي به ذکر و دعاست
يکي چو جابر جُعفي يکي ابوحمزه
يکي زُراره که کوه کمال سرتاپاست
هنوز مؤمن طاقش به هفت طاق يکي است
هنوز جابرحيان ز علم چهره گشاست
هنوز مانده اروپا به علم او محتاج
هنوز شيفته اش آسيا و افريقاست
به وصف او گهر نظم و نثر قابل نيست
که نارساست به مدحش کلام هر چه رساست
رخش چراغ جمال و جمال آيت حق
دمش حيات کلام و کلام آب بقاست
حديث صدق و صفا و کمال دانش اوست
هر آنچه در نفس روح بخش باد صباست
براي يافتن يک حديث او همه خلق
اگر که سير، تمام جهان کنند رواست
پيام سينه فروزش چراغ محفل دل
کلام روح فزايش به درد روح دواست
مه سپهر کمال، آفتاب غيب و شهود
امام جن و بشر شهريار ارض و سماست
به کل علم قسم بي چراغ دانش او
مسير خلق چو راه ابوحنيفه خطاست
شروع مکتب او همچو بعثت نبوي
قيام علمي او خون سيدالشهداست
وجود، تشنه ي علم است و علم تا علم است
هماره تشنه ي نطق امام صادق ماست
خلاصه اي ز متون کتاب تدريسش
تواضع و ادب و علم و حکمت و تقواست
از اينکه مذهب من جعفري است مي بالم
فضيلت و شرف و اقتدار ما اينجاست
کلاس شيعه هميشه معلمي دارد
که نور علم ز کرسيّ درس او برخاست
به هر کجا که ز توحيد مي رود سخني
تو گويي آنکه هشام و مفضّلش گوياست
هر آنکه گشت جدا از امام صادق ما
خدا گواست ز قرآن و اهل بيت جداست
به يک مباحثه ي او هزار باب کمال
به يک مکاتبه ي او دو صد چراغ هدي است
هزار مرتبه گفتيم و باز مي گوئيم
که خط شيعه ز خط ابوحنيفه جداست
زبان«ميثم» و اوصاف حضرت صادق
عنايتي است که فوق همه عنايت هاست
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
سرود ۲
رسول ا... مدد يا سيدي يا سيدي يا مصطفي
فصل نو بهاره ، دل اسير ياره ، بسکه بيقراره
بيرون مياد با هر نفس از توي سينه
يار همراز اومد ، يه گل ناز اومد ، دل به پرواز اومد
پر زده تا قبه ي خضراي مدينه
من همه عمرمو به انتظار مي شينم
تا گنبد سبز مدينه رو ببينم
دل که با صفا شد ، مست مصطفي شد ، تا پر از وفا شد
مقابل جمال حق به آينه شد
آسمان غرق نور ، عالمي در سرور ، هر بدي گشته دور
که مکه سرمست نگار آمنه شد
با يه ندا گشوده راه وصل ايزد
صل علي نبينا و آل احمد
من و فجر صادق ، من و قلب عاشق ، من و يه شقايق
همه اسير دلبري که کرده جلوه
دو جهان دمادم ، همه ي دو عالم ، همه نسل آدم
فداي نوگل بهار امّ فروه
کاش نباشه زندگي بي ياس و شقايق
کاش که بشم فدايي امام صادق
×××××××××××××××××××××××××××××××××××۶۶
سرود ۳
شام غمم سر آمد ، بيا که دلبر آمد
خنديده غنچه ي گل ، عيد پيمبر آمد
دل ز آمنه ربوده يک نگاه او
ديدني شده مکه ز روي ماه او 2
يا محمدا محمدا محمدا 3
جلوه ي سرمد آمد ، شادي بي حد آمد
ز مکه بر مشامم ، بوي محمد آمد
در حريم او گداي بينوا منم
مست ساغر خاتم الانبياء منم2
تو مشعر و منايي ، تو مروه و صفايي
آينه ي خدايي ، خاتم الانبيايي
آمنه زند بوسه به ماه روي تو
با دو صد شعف شانه کشد به موي تو2
اي گل بي قرينه ، تويي سرور سينه
دلم گرفته امشب ، بهانه ي مدينه
عشقت آبرو داده به روي زشت من
بارگاه تو جنت من بهشت من2
رهبر لايق آمد ، نشر حقايق آمد
به شيعيان بگوييد ، امام صادق آمد
مثل گل ببين آمده خنده بر لبم
جرعه نوشم و مست رئيس مذهبم2
مستم ز جام زهرا ، هستم غلام زهرا
مرغ دلم نشسته ، به روي بام زهرا
بر لبم بود شور و نوا و زمزمه
من کجا روم از سر کوي فاطمه2
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،۷
۶۶۶
توحيد که لا اله الا ا... است
شرطش به خدا علي ولي ا... است
اسماء دوازده امام معصوم
توضيح محمدا رسول ا... است
ما در ملکوت عشق نا پيدائيم
بر خامه ي صورت آفرين شيدائيم
خورشيد محمد است و در ملک وجود
آن ذره که در حساب نايد مائيم
بر چهره ي تابان محمد صلوات
بر نور ششم ولي داور صلوات
امروز که بهر ملت ماست دو عيد
روز صلوات است مکرر صلوات
آئينه دار عالم هستي است هست ما
جام جهان نماست دل حق پرست ما
تا پيرو محمد و آل محمديم
بالاي دست هر دو جهان است دست ما
بر چهره ي زيباي محمد صلوات
بر گنبد خضراي محمد صلوات
سر تا به قدم آينه ي او زهراست
تقديم به زهراي محمد صلوات
قربان رسول و قلب پر عاطفه اش
و آن ذکر و دعا و ناله و زمزمه اش
در جشن ولادتش بگيريد همه
يک تذکره ي مدينه از فاطمه اش
امشب سخن از جان جهان بايد گفت
توصيف رسول انس و جان بايد گفت
در شام ولادت دو قطب عالم
تبريک به صاحب الزمان بايد گفت
جهان حريم خلوت جان شده
بهشت پر نور و چراغان شده
مکه شده حريم عشق و صفا
آمده گويا گهري دلربا
ملائک از عرش خدا مي رسند
بگوش جان ما ندا مي دهند
اهل جهان مست تولا شويد
از دل و جان عاشق و شيدا شويد
که جلوه اي ز حي سرمد آمد
مژده عزيزان که محمد آمد
شکر خدا آمده ختم رسل
رسيده ناجي جهان عقل کل
خلق شده نه فلک از برايش
جان جهانيان بود فدايش
تمام عالم شده مست رويش
فلک شده بسته به تار مويش
ماه بود جلوه ي رخسار او
خدا بود محو و خريدار او
کيست مگر اين گل نيکو سرشت؟
که شد زمين با قدم او بهشت
او شده مظهر خداي سرمد
نام گراميش بود محمد
آمده تا جلا دهد به دلها
آمده تا جهان کند مصفا
آمده تا مهر و وفا پرورد
کتاب حق به سوي ما آورد
او بخدا ساقي رحمت بود
آب و گلش ز باغ جنت بود
گفت خداوند تعالي چنين
به مدح و وصف خاتم النبيين
که خلقت از براي احمد بود
ارض و سما مال محمد بود
ليک کلام ما به عالم جلي است
خلقت احمد ز براي علي است
علي بود محرم اسرار دل
علي بود يوسف بازار دل
نبي بود در اين جهان عقل کل
علي بود وارث ختم رسل
قسم بر آن محبت احمدي
قسم بر آن عنايت سرمدي
امير مؤمنان اگر چه مولاست
وجود حيدر ز براي زهراست
دختر او از همگان سر بود
فاطمه اش کنيز حيدر بود
عشق نبي هميشه در اين تن است
مهر علي و فاطمه با من است
با سر ره عشق و وفا مي پويم امشب
يا مصطفي يا مصطفي مي گويم امشب
امشب زمين مکه در خود ماه دارد
ماهي به مانند رسول ا... دارد
وجه خداوند کريم آمد خوش آمد
امشب ز ره در يتيم آمد خوش آمد
اي آمنه در دست داري دسته گل را
ني دسته گل قنداقه ي ختم رسل را
اي آمنه در بين زنها سرفرازي
با اين پسر جا دارد ار بر خود بنازي
اي دلبران اين دلرباي دلبران است
پيغمبران ، اين خاتم پيغمبران است
غرق طراوت دامن صحراست امشب
فرخنده ميلاد اب الزهراست امشب
اين طفل خود حاکم به جنات النعيم است
باشد پدر بر خلق گر چه خود يتيم است
صد حاتم طايي گداي درگه اوست
ماه فلک شرمنده از روي مه اوست
عمري است باشد قبله ام روي محمد
من تا قيامت مستم از بوي محمد
اي بارگاه تو بهشت آرزويم
در روز محشر لحظه اي کن جستجويم
دل بيقراري مي کند در کنج سينه
کرده هواي ديدن شهر مدينه
هستي تو صاحب خانه و دل خانه ي توست
شمعي و جبريل امين پروانه ي توست
تو باغ گل من خار صحراي تو هستم
من گر چه مستم مست زهراي تو هستم
زيرا که باشد هستي عالم ز هستش
زهرا که جاي بو سه ات باشد به دستش
زهرا که او را صاحب قرآن ستوده
زهرا که دل از ساقي کوثر ربوده
زهرا که در دستش کليد سرنوشت است
زهرا که بوي سينه اش بوي بهشت است
زهرا که در راه علي از پاي ننشست
در سن هجده سالگي بار سفر بست
زهرا که درس عشق بر پروانه آموخت
دور علي گرديد تا سر تا بپا سوخت
من اي مسيحا تا نفس در سينه دارم
يا فاطمه يا فاطمه باشد شعارم
فروزان از دو مشرق در سحرگاهان دو عيد آمد
دو خورشيد جهان افروز در دو صبحگاه آمد
دو موسي از دو دريا يا دو يوسف از دو چاه آمد
دو رهرو يا دو رهبر يا دو مشعل دار راه آمد
دو شمع جمع بزم جان و رکن محکم ايمان
دو بحر رحمت و غفران دو دست قادر منان
دو آدم خو دو يوسف رو دو موسي يد دو عيسي دم
*****
دو دريا را دو رخشان گوهر يکدانه پيدا شد
دو جان جان جان دو دلبر جانانه پيدا شد
دو سرو ناز يا دو نازنين ريحانه پيدا شد
دو شمع آفرينش يک جهان پروانه پيدا شد
دو سرّ داور هستي دو جان در پيکر هستي
يکي پيغمبر هستي يکي روشنگر هستي
يکي سر الّه اکبر يکي وجه الّه اعظم
*****
دو شمع جمع انسانها دو شاه کشور جانها
دو باب ا... احسانها دو بسم ا... عنوانها
دو سرو باغ و بستانها دو باغ روح و ريحانها
دو واجب جاه امکانها دو مشعل دار کيهان ها
دو خالق را نماينده دو قرآن را سراينده
دو رحمت را فزاينده دو دلها را رباينده
يکي بر اولياء سادس يکي بر انبيا خاتم
*****
بشارت اي تمام عالم هستي بشير آمد
گل بستان سراي آفرينش در کوير آمد
نرفته ماه از بزم فلک مهر منير آمد
بشيران را بشير آمد نذيران را نذير آمد
جهان گرديده آسوده ملک رخ بر زمين سوده
فلک بر زيور افزوده محمد چهره بگشوده
ز مکه تافته خورشيد نورش بر همه عالم
*****
فلک امشب زمين مکه را از دور مي بوسد
ملک مهد محمد را به موج نور مي بوسد
بفرمان خدا خاک درش را حور مي بوسد
مسيح از عالم بالا کليم از طور مي بوسد
حرم پيموده ره سويش طواف آورده بر کويش
صفا چون گل کند بويش صفاها گيرد از رويش
به ياد لعل لبهايش کند رفع عطش زمزم
*****
چو آمد آمنه کم کم به هم چشم خدا جويش
دو لب خاموش اما عالمي گرم هياهويش
بناگه تافت خورشيد جهان آرا ز پهلويش
منور ساخت شرق و غرب را از پرتو رويش
سما در نور او گم شد زمين درياي انجم شد
لبش گرم تبسم شد وجودش در تلاطم شد
که ناگه چشم حق بينش دوباره باز شد از هم
*****
ندا از عمق جان بشنيد هان اي مهربان مادر
خدايت را خدايت را بخوان مادر بخوان مادر
سلامت مي دهد امشب زمين و آسمان مادر
که هستي آفرين هستيت بخشد رايگان مادر
ببين لطف مؤيد را بخوان دادار سرمد را
بدنيا آر احمد را محمد را محمد را
بذکر حق کن استقبال از پيغمبر اکرم
*****
دل شب آمنه تنها ولي تنها خدا با او
نه عبد ا... زنده نه زنان آشنا با او
دعا مي خواند و بودي آفرينش همصدا با او
سخن مي گفت فرزندش محمد در خفا با او
اميدش بود و معبودش وجودش بود و مولودش
محمد بود و مقصودش زهي از بخت مسعودش
گرفتش در بغل مانند جان خويشتن مريم
*****
ز يک سو رو به قبله مادرش حوّا دعا گويش
ز يک سو آسيه گلبوسه گيرد از گل رويش
ز يک سو مام اسماعيل همچون گل کند بويش
ز يک سو دستهاي مريم عذرا به پهلويش
که کم کم درد او کم شد رها از درد و از غم شد
جمال حق مجسم شد محمد ماه عالم شد
به استقبال او خيزيد از جا اي بني آدم
*****
در آن شب بارگاه آمنه خلد مخلّد شد
در آن شب جلوه گر مرآت حسن حي سرمد شد
در آن شب آفرينش محو و مات روي احمد شد
در ان شب بوسه زن مادر به رخسار محمد شد
چه عبدي در سجود آمد چه نوري در وجود آمد
چه غيبي در شهود آمد خدا را هر چه بود آمد
که او با هر دمش بر آفرينش جان دهد هر دم
*****
چو آن تابنده اختر زاد آن نور مجسم را
نه آن نور مجسم بلکه وجه ا... اعظم را
فروغي تافت از نورش که روشن کرد عالم را
ندا آمد که زادي بهترين فرزند آدم را
مبارکباد لبخندت گرامي باد فرزندت
بهين عبد خداوندت محمد طفل دلبندت
که مي خوانند مدحش را خدا و انبيا با هم
*****
تو امشب آدم و نوح و خليل ديگري زادي
ذبيح و خضر و داوود و کليم برتري زادي
مسيحا نه مسيحاي مسيحا پروري زادي
تو امشب بر همه پيغمبران پيغمبري زادي
رسل در تحت فرمانش کتب يک جمله در شانش
هزاران خضر عطشانش صد اسماعيل قربانش
مبارک اي گرامي مادر پيغمبر اکرم
*****
زمين مکه ديشب غرق در نور محمد بود
چراغ آسمان لبخند زن بر روي احمد بود
جهان آفرينش بهتر از خلد مخلد بود
تجلاي خدا در چهره ي عبدي مؤيد بود
مؤيّد باد قرآنش گرامي باد فرقانش
معطر باد بستانش جهان در تحت فرمانش
بناي اوست در سيل حوادث کوه مستحکم
*****
محمد اي چراغ روشني بخش جهان آرا
بر افروز و بر افروزان بنور خويش دلها را
بلرزان با نهيب آسماني کاخ کسري را
نداي تفلحوا از عمق جان برکش بخوان ما را
تو ما را دانش آموزي تو مهر عالم افروزي
تو برق اهرمن سوزي تو در هر عصر پيروزي
لواي توست با دست خدا بر دوش نه طارم
*****
(يا امام صادق)
هماره بوي عطر خلد از خاک درت خيزد
هميشه نور توحيد از فراز منبرت خيزد
نداي تفلحوا از مکتب جان پرورت خيزد
فروغ دانش از کرسيّ درس جعفرت خيزد
ششم مولا ششم رهبر ششم هادي ششم سرور
ششم فرمانده داور ششم فرزند پيغمبر
که شش خورشيد حق از سلب او تابيده در عالم
*****
الا اي ام فروه آفتاب داور اوردي
محمد را محمد را کتاب ديگر آوردي
تعالي ا... که مثل آمنه پيغمبر آوردي
تو چون بنت اسد در دامن خود حيدر آوردي
بعصمت مادرش زهرا بصورت چون حسن زيبا
حسيني خو علي سيما امام باقرش بابا
که با عيد محمد عيد ميلادش بود توأم
*****
کتاب من کتاب ا... و دين مصطفي دينم
تولاي اميرالمزمنين عهد نخستينم
مرام جعفري و مهر آل ا... آئينم
نه کاري بود با آنم نه حرفي مانده با اينم
محب آل اطهارم علي را دوست مي دارم
ز خصمش نيز بيزارم به يارش تا ابد يارم
نباشد غير حب و بغض ، دين و مذهب ((ميثم))
با سلام و عرض ادب این وبلاگ جهت گردآوری و تهیه بانک اشعار مذهبی در فضای مجازی می باشد لذا از کلیه شاعران محترم که اشعارشان در این وبلاگ می باشد و نامشان درج نشده است تقاضا داریم جهت ساماندهی و درج نامشان به ما اطلاع دهند.