شعری در وصف امام
جمکـران یـاد تـو یــاد ســرور اسـت یــاد تــنهـایـی پــور حیــدر اســت
جـمـکـران ای وعــده گــاه عاشـقـان جـمکــران ای خـانـه صـاحـب زمــان
چـشـم مهــدی نالـد از چشـمـان مـن آتـشــــــی زد عـشق او بر جـان من
مهـدی مــن تا ابــد مـجنـون شــدم نـور چـشـمـم از غـمـت دلـخون شدم
جـمـکـران ای وعــده گــاه عاشـقـان جـمکــران ای خـانـه صـاحـب زمــان
چـشـم مهــدی نالـد از چشـمـان مـن آتـشــــــی زد عـشق او بر جـان من
مهـدی مــن تا ابــد مـجنـون شــدم نـور چـشـمـم از غـمـت دلـخون شدم
تلـخــی صـبـر فـراقـت چـون کشـم عاقـبـت آواره و مـجنـون شـــــــوم
ای امـــــیـد آرزومــنــدان بــیـــا ای عــزیـزم خــــرم و خـنـدان بـیـا
ای بــجـانـم آتــش غــم ریــخـتــه زیـن جمـاعت گـوشـه ای بـگـریـخـته
مــردمان یــاد محــبـت هـا کــنیـد راه را از بـهــــر حجـــت وا کنـیـد
مردمان یـک لحــظه یـادش میـکنـید ناله ای بـهــر فـراقـش مـی کـنـیـد
سـرور مـــا در پــــی یـــاری بـود ایـن چـنـین کــس گــرفـتـاری بـود؟
مــن که خــود آتش به جـانش میزنم دم چــرا از جـمـکــرانــش مـی زنـم
مـردمان مــولای خــود را کشتـه ایم سـرور تــنـهـای خـود را کـشتـه ایـم
در شــــگـفـتم از عــلی و چـــاه او چــون نـدیـدم هـیـچـکس هــمـراه او
قلـب مــولا را پــر ز غـــم دیـده ام چـهـره اش را غـرق مـاتــم دیــده ام
جــمـکران ای خــانـه مــولای مــن ســـرور بــی یــاور و تــنـهای مــن
ای امیــــد دردمنــــدان ســــرورم ای اسیـــر و بنــــد زنــدان ســرورم
حـضرت زهـــرا پــی بــیـعت بــود شــــــیـعه در انـدیشـه هـیئت بــود
از حسـین فـاطــمه تـنــها تـر است بیـکس ومـظـلـوم وتـک ، بی یاوراست
من چـه گویـم گشـته ام مـجـنون او دیــده ام چــون چــهـره مـحـزون او
مـردمـان فـریـاد عاشـورا بـپـاسـت آتـشــی انـــدر دل زهـــرا بـپـاست
ای امـــــیـد آرزومــنــدان بــیـــا ای عــزیـزم خــــرم و خـنـدان بـیـا
ای بــجـانـم آتــش غــم ریــخـتــه زیـن جمـاعت گـوشـه ای بـگـریـخـته
مــردمان یــاد محــبـت هـا کــنیـد راه را از بـهــــر حجـــت وا کنـیـد
مردمان یـک لحــظه یـادش میـکنـید ناله ای بـهــر فـراقـش مـی کـنـیـد
سـرور مـــا در پــــی یـــاری بـود ایـن چـنـین کــس گــرفـتـاری بـود؟
مــن که خــود آتش به جـانش میزنم دم چــرا از جـمـکــرانــش مـی زنـم
مـردمان مــولای خــود را کشتـه ایم سـرور تــنـهـای خـود را کـشتـه ایـم
در شــــگـفـتم از عــلی و چـــاه او چــون نـدیـدم هـیـچـکس هــمـراه او
قلـب مــولا را پــر ز غـــم دیـده ام چـهـره اش را غـرق مـاتــم دیــده ام
جــمـکران ای خــانـه مــولای مــن ســـرور بــی یــاور و تــنـهای مــن
ای امیــــد دردمنــــدان ســــرورم ای اسیـــر و بنــــد زنــدان ســرورم
حـضرت زهـــرا پــی بــیـعت بــود شــــــیـعه در انـدیشـه هـیئت بــود
از حسـین فـاطــمه تـنــها تـر است بیـکس ومـظـلـوم وتـک ، بی یاوراست
من چـه گویـم گشـته ام مـجـنون او دیــده ام چــون چــهـره مـحـزون او
مـردمـان فـریـاد عاشـورا بـپـاسـت آتـشــی انـــدر دل زهـــرا بـپـاست
هـمچـو مـادر روزگـارش تـیـره است دیـــده او بــر مـحـبـان خیـره اسـت
ای خــدا مـن بـهـر دنـیـا بـنـده ام چــون کنـم از سـرورم شــــرمنده ام
وای بـر مـن سـرورم پـژمـرده اسـت از گنـاهـم خــون دلــها خــورده است
بــار الا هــا صـبـر ایــوبــم بـــده طـــاقـت دوری ز مـحـبـوبـم بـــده
پـس حـرامـم دلـخـوشـی تـا زنده ام دلـخــوشـم دل را بـــر او بـازنـده ام
مــن بــدرگـاهـش غـلامـی میـکنـم بــا دل و جـــان احتــرامـی میـکنـیم
حرمـتـی بـر خـاک پـایـش مـی کنم جـــان نـا قــابـل فــدایـش مـی کنم
خـاک پـایـش سـرمه چـشمان ماست عــشـق او سـر حلـقـه ایــمان ماسـت
یـــــاد زهــــرا و دل دریـــای او مـــهــــدی آزاده و تـــنــهــای او
یـاد مـولا یــاد درد مـرتـضـی اسـت انـدر ایـن شعرم هــزاران نکته هاست
ای جـمـاعـت لحـظـه ای یـادش کنید جـــان زهـرا از غــم آزادش کــنـیـد
یـا عـلی غــم را بـه چــاه انـداخـتـی بــــا خـیـانـت سـوخـتـی و سـاخـتـی
ای عـلی وصـف غـمـت را چـون کنـم گــــر مـرکـب را بــه رنـگ خون کنم
درد مـهدی از عـلی سنـگیـن تـر است فــرق او از جـد او رنـگـیـن تــر است
یــا عـلی گـویـم ز مـهـدی غـافـلـم حـرمتــی از بــهر عـهـدی قــائـلم ؟
سـرور تـنـهای مـن شـــــرمـنـده ام بـس خیـانـتـهـا به حـقـت کــرده ام
مـــا دل مـــولا بــه درد آورده ایـم وای بــر مـا قـــلب او آزرده ایـــم
آتـشـــی بر خیـمه اش انــداخـتـیـم قــدر او را مــردمــان نـشناخـتـیـم
مـا کــه مــدیـون وجـود سـروریــم جمــلـگی مـهــمـان جـود سروریــم
مـهــدی زهــرا رخــت را دیــده ام دل ز عــالــم در غـمت ببـــریده ام
لحـظـه ای غافـل نبـاشم ، لحـظـه ای غیـــرتــم نــبود اگــر خنــدیـده ام
کـس بـود یـادی دم از غـیـرت کـنـد فکــر مــولا را در ایــن غیـبـت کند
از حـسیــن فـاطــمـه دم مـی زنــم از چــه خنـجـر بـر حـبـیـبم مـی زنم
در گـرفــتـاری دعـا بـر خـود کـنـم هر کـجـائی ادعــا بـــر خـــود کنـم
کـن دعــا بـهــر فــرج ای مـدعــی یــاد مــهـدی کـن نه حـج ای مدعی
جـمـکـران ای کـعـبـه دلــهـای مـا شاهــدی بـر شکـوه مــــولا ی مـا
جمـکـران بـگـشا سـخـن ، بـا مـا بگو جمـلــه ای از روز عـاشــورا بــگـو
از غــم زهــرا و زیـنـب یــا حـسـن یــا عـلـــی آزاده تــنـها بـــگـــو
جـمـکـران روی تـو را کــردم نـگـاه مـــن چــه دانــم یـاد مـولا بهر چاه
چـاه تـو روزی شــــهادت مـی دهـد مرهــمی بر قـلب حـجـت مـی نـهـد ؟
درد مــــولا را بــدانــد چــاه تــو آتــــشـم زد جـمـله پـــــر آه او
نـیـست در خـاطـر مـرا کـرب و بـلاٍ ســـرورم باشــد اسیـــر و مــبتــلا
العــجـب تنـهـایـی مـهـدی چـرا ؟ زیـــــن جمـــاعت ادعـــا و ادعا !
مـا حـقیـقت را اگـر فـهـمـیـده ایـم از غـــم مهـدی به خــود پیچیده ایم
مـا دل زهــرا بـه خـون آلــوده ایـم خوش خیالیم و چنــین آســـوده ایم !
درد مــــولا درد زهـــرای غـریــب بر فـــرج جـانـا بـخــوان امن یجیب
می شـــــــود مولا که باشم نوکرت یک نــگاهـــی کــن به جــان مادرت
جـان زیـنـب مـهدی مـا را فـرست بـــر یتــیمان ســرور و مــولا فرست
ای خــدا مـن بـهـر دنـیـا بـنـده ام چــون کنـم از سـرورم شــــرمنده ام
وای بـر مـن سـرورم پـژمـرده اسـت از گنـاهـم خــون دلــها خــورده است
بــار الا هــا صـبـر ایــوبــم بـــده طـــاقـت دوری ز مـحـبـوبـم بـــده
پـس حـرامـم دلـخـوشـی تـا زنده ام دلـخــوشـم دل را بـــر او بـازنـده ام
مــن بــدرگـاهـش غـلامـی میـکنـم بــا دل و جـــان احتــرامـی میـکنـیم
حرمـتـی بـر خـاک پـایـش مـی کنم جـــان نـا قــابـل فــدایـش مـی کنم
خـاک پـایـش سـرمه چـشمان ماست عــشـق او سـر حلـقـه ایــمان ماسـت
یـــــاد زهــــرا و دل دریـــای او مـــهــــدی آزاده و تـــنــهــای او
یـاد مـولا یــاد درد مـرتـضـی اسـت انـدر ایـن شعرم هــزاران نکته هاست
ای جـمـاعـت لحـظـه ای یـادش کنید جـــان زهـرا از غــم آزادش کــنـیـد
یـا عـلی غــم را بـه چــاه انـداخـتـی بــــا خـیـانـت سـوخـتـی و سـاخـتـی
ای عـلی وصـف غـمـت را چـون کنـم گــــر مـرکـب را بــه رنـگ خون کنم
درد مـهدی از عـلی سنـگیـن تـر است فــرق او از جـد او رنـگـیـن تــر است
یــا عـلی گـویـم ز مـهـدی غـافـلـم حـرمتــی از بــهر عـهـدی قــائـلم ؟
سـرور تـنـهای مـن شـــــرمـنـده ام بـس خیـانـتـهـا به حـقـت کــرده ام
مـــا دل مـــولا بــه درد آورده ایـم وای بــر مـا قـــلب او آزرده ایـــم
آتـشـــی بر خیـمه اش انــداخـتـیـم قــدر او را مــردمــان نـشناخـتـیـم
مـا کــه مــدیـون وجـود سـروریــم جمــلـگی مـهــمـان جـود سروریــم
مـهــدی زهــرا رخــت را دیــده ام دل ز عــالــم در غـمت ببـــریده ام
لحـظـه ای غافـل نبـاشم ، لحـظـه ای غیـــرتــم نــبود اگــر خنــدیـده ام
کـس بـود یـادی دم از غـیـرت کـنـد فکــر مــولا را در ایــن غیـبـت کند
از حـسیــن فـاطــمـه دم مـی زنــم از چــه خنـجـر بـر حـبـیـبم مـی زنم
در گـرفــتـاری دعـا بـر خـود کـنـم هر کـجـائی ادعــا بـــر خـــود کنـم
کـن دعــا بـهــر فــرج ای مـدعــی یــاد مــهـدی کـن نه حـج ای مدعی
جـمـکـران ای کـعـبـه دلــهـای مـا شاهــدی بـر شکـوه مــــولا ی مـا
جمـکـران بـگـشا سـخـن ، بـا مـا بگو جمـلــه ای از روز عـاشــورا بــگـو
از غــم زهــرا و زیـنـب یــا حـسـن یــا عـلـــی آزاده تــنـها بـــگـــو
جـمـکـران روی تـو را کــردم نـگـاه مـــن چــه دانــم یـاد مـولا بهر چاه
چـاه تـو روزی شــــهادت مـی دهـد مرهــمی بر قـلب حـجـت مـی نـهـد ؟
درد مــــولا را بــدانــد چــاه تــو آتــــشـم زد جـمـله پـــــر آه او
نـیـست در خـاطـر مـرا کـرب و بـلاٍ ســـرورم باشــد اسیـــر و مــبتــلا
العــجـب تنـهـایـی مـهـدی چـرا ؟ زیـــــن جمـــاعت ادعـــا و ادعا !
مـا حـقیـقت را اگـر فـهـمـیـده ایـم از غـــم مهـدی به خــود پیچیده ایم
مـا دل زهــرا بـه خـون آلــوده ایـم خوش خیالیم و چنــین آســـوده ایم !
درد مــــولا درد زهـــرای غـریــب بر فـــرج جـانـا بـخــوان امن یجیب
می شـــــــود مولا که باشم نوکرت یک نــگاهـــی کــن به جــان مادرت
جـان زیـنـب مـهدی مـا را فـرست بـــر یتــیمان ســرور و مــولا فرست
ابراهیم طاهری
+ نوشته شده در جمعه ۱۷ دی ۱۳۸۹ ساعت 17:22 توسط ذاکر اهل بیت
|
با سلام و عرض ادب این وبلاگ جهت گردآوری و تهیه بانک اشعار مذهبی در فضای مجازی می باشد لذا از کلیه شاعران محترم که اشعارشان در این وبلاگ می باشد و نامشان درج نشده است تقاضا داریم جهت ساماندهی و درج نامشان به ما اطلاع دهند.