آنکه گفت: عمری گدای اهل بیتم ذاکر است               آنکه گوید کافر است ذاکر ، قسم خود کافر است

 

آنکه نوشید از میِ سـقا و جامش  ذاکر است             آنکه کرد خـود را  فـدایی و  غلامش  ذاکر است.

 

آنکه شد فارغ از این دنیای هستی ذاکر است             شـد قـبول از امتـحان عشـق و مستی ذاکـر است

 

آنکـه دعـوت شـد به مهمانیِ مـولا ذاکر است             آنکـه گــویـد  واژۀ مـادر بــه زهــرا  ذاکر اسـت

 

آنکه عمری ذکر زهرا و علی گفت ذاکر است             آنکـه دستـور خــداونـد را  بلی گفـت  ذاکـر اسـت