ای خدا دادی اجازه آمدم *** خویش را در بین خوبان جا زدم
باز راهم داده ای مهمان نواز *** باب رحمت شد به رویم باز باز
من کجا و محفل ذکر و دعا *** باز هم تو کرده ای از من حیا
گوئیا من بنده ای پاکیزه ام *** می دهد ستاری ات انگیزه ام
تو که آگه تر زمن هستی ز من *** پرده ام را باز هم بالا نزن
گر نباشد لطف تو عالیجناب *** کس نمی گوید سلامم را جواب
از زمین خورده خبر داری خدا *** باز هم کن آبرو داری خدا
ای خدایم ای خدایم ای خدا *** من گدایم من گدایم من گدا
این زمین خورده ندارد هیچکس *** یا الهی خود به فریادم برس
گرچه نعمت خرج عصیان کرده ام *** بی حیایی ها فراوان کرده ام
عمر خود را باختم محض گناه *** خویش را انداختم در بین چاه
عابر گم کرده راه جاده ام *** پا به هر جرم و تباهی داده ام
هر چه بر قبرم شوم نزدیکتر *** آه می گردد دلم تاریکتر
نامه عفو مرا امشب بده *** توشه قبر مرا یا رب بده
عهد می بندم مودب می شوم *** سر به راه و بنده رب می شوم
ای که فرصتها فراوان دادی ام *** کرده ای عبد امام هادی ام
اعتبارم داده ای بین همه *** می شناسندم به نام فاطمه
حال که خواندی مرا وقت سحر *** پیش زهرا آبرویم را مبر
اشعار روضه کربلا توسط حاج آقا منصور ارضی:
خیمه ها گُر گرفت دلها سوخت *** شعله بالا گرفت دریا سوخت
آسمان ها چرا نباریدند *** لحظه ای که تمام صحرا سوخت
مشعل لعنتی که روشن شد *** گوشه روسری زنها سوخت
دختری بین خیمه گیر افتاد *** مقنعه، دست و چادر و پا سوخت
اشعار روضه بی بی زینب کبری سلام الله علیها توسط حاج محمود کریمی:
منم که مهری درس وفایم *** منم که فانی راه بقایم
حسینم رفت اما دین به جا ماند *** منم که فاتح کرب و بلایم
پس از عباس در این دشت خونین *** علمدار رشید کربلایم
خودم دیدم که یار و دلبرم رفت *** یگانه سایه روی سرم رفت
حرم می سوخت در آه و آتشی که *** لب تشنه حسینم از حرم رفت
چنان از تب تنم آتش گرفته *** که نای گفتنم آتش گرفته
حرم می سوخت طفلی داد میزد *** که عمه دامنم آتش گرفته
به سوی تو نگاه دخترت بود *** که تیغ و نیزه روی حنجرت بود
تمام لحظه های سر بریدن *** سرت بر روی پای مادرت بود