ای منتهای آرزوی بی قرار ها

ذکر قنوت دائم شب زنده دارها

از بس که در فراق شما گریه کرده ام

سجاده را ببین که شده شوره زار ها

درد آشنای غربت مظلوم  های شهر

یعنی تویی دار و ندار ندارها

در اجتماع این همه مجنون مدعی

چندین نفر شدند تو را سربه دارهاا

روزی که یوسفانه به بازار می رسی

تعطیل می شود همه ی کار و بارها