من بی حسین معنی دیگر نمیدهم

باید که با حسین مرا باورم کنی

محرم آمد و شد موسم عزای حسین

سیاه پوش فلک گشت در عزای حسین

گر از خدا طلب خون بها، حسین کُند

به جز خدا، به خدا کیست خون بهای حسین

ستاره بار چرا، چشم آسمان نشود

که از ستاره فزون بود، زخم های حسین

زخم تازه جوانان همی دلم سوزد

که بوی مشک دهد خاک کربلای حسین

فدای راه خدا کرد جان و هر چه که بود

که جان خلق دو عالم شود فدای حسین

از آفتاب قیامت گریزگاه مجوی

به جز پناه حق و سایه ی لوای حسین