با رنگ و بـــــــــــویت ای گل ، گل رنگ و بـو ندارد

با لعلــت آب حیــــوان آبــــــی به جــــــــــــو ندارد

از عشـق من به هر سو در شهر گفتگویی است

من عاشـــــق تو هستـــــــــــم این گفتگــو ندارد

جز وصــــــــــــف پیش رویت در پشت ســر نگویم

رو کـــــن به هر که خواهـــی گل پشت و رو ندارد

گـــــــــــــــر آرزوی وصلش پیـــــرم کند مکن عـیب

عیـب است از جوانــــــــــــــــــی کین آرزو نــــدارد

خورشیـــــــــــد روی من چون رخساره بر فــــروزد

رخ بر افروختن را خورشیـــــــــــــــــــــد رو نـــــدارد

ســـــــــــــــــــوزن ز تیر مژگان وز تار زلف نخ کـــن

هـــــــــــــــــــــــــــر چند رخنه دل تاب رفو نـــــدارد

او صبــــــــــــــر خواهد از من بختی که من نــدارم

من وصــــــــــل خواهم از وی قصدی که او نــــدارد

با شهـــــــــریار بیدل ساقی به سرگــردانی است

چشمش مگر حریفان می در سبـــــــــــــــو ندارد