رهِ وصال هزار و یک امتحان دارد

ولی چه قدر سه ساله مگر توان دارد؟

به قدر دو دهه بوسه به من بدهکاری

رقیه کمتر از این ها ولی زمان دارد

گرسنگیِ مرا باز یادم آوردی

چرا هنوز سر و روت بوی نان دارد؟

فدایِ آن دهنت ساكتی چرا امشب؟

مگر یتیم تو در دست خیزران دارد؟

از آن شبی که به دنبال دخترت آمد

هنوز کودک تو درد استخوان دارد

از آن شب است که دندان شیری ام افتاد

از آن شب است گُلت لُکنت زبان دارد

از آن شب است که طفلت شبیه زهرا شد

از آن شب است رقیه قدِ کمان دارد