مناجات با خدا-شروع ماه مبارک
رد پــای فـــرشتــه هــا روی
جانـماز سحر شــکوفـا شد
همـه دلتــنگ ایــن هــوا بودنـد
غنچـه ی سبـــز ربنـا وا شد
چاووشی می رسد ز مـاذنـه ها
وقـــت شرعی روسیـاهان است
بـــرسد هــر کسی کـه جـا مانده
نوبـت بـخشش گــناهـان است
تا سر ســفره بیـــشــتر بـاشی
از دگـر ســفره ها نــظر بــردار
رمضـــان مــاه رحــمت الـله است
شبنـــمی از گــل ســحر بــردار
دیــــده ات را ببـــند و پر وا کـــن
وقت احسان بــه دست خالی هاست
گلــــه از پــر شکســتگی تــا کی
عــرش حق در همین حوالی هاست
درهــــمین لحــظه هـای نــورانی
باری از دوش یــکنــــفر بـــردار
روزه داری فقــط نخــوردن نــیست
چون علی کـیسه ی ســحر بردا